Niet iedereen wil kinderen!

Sommige mensen weten al sinds hun kleutertijd dat ze geen kinderen willen. Anderen komen daar later achter – meestal tegen de tijd dat de realiteit dichterbijkomt.

En dan zijn er ook nog diegenen die dolgraag kinderen zouden willen krijgen, maar het om wat voor reden dan ook niet kunnen. Al deze mensen worden nu nog kinderloos genoemd. Omdat het hier echter om twee zeer verschillende groepen gaat is het logischer om ook twee verschillende termen te hanteren:

Kinderloos
Iemand die ongewild zonder kinderen door het leven gaat, door onvruchtbaarheid of andere omstandigheden. Een kinderloos iemand ervaart het niet hebben van kinderen vaak als een groot gemis.

Kindervrij
Iemand die ervoor gekozen heeft om geen kinderen te krijgen. Ook wel genoemd: bewust of vrijwillig kinderloos. Een kindervrij iemand ervaart het niet hebben van kinderen vaak als een groot geluk.

Met andere woorden: de term ‘kindervrij’ geeft het verschil aan tussen vrijwillige en onvrijwillige kinderlozen. Dat verschil is belangrijk. Er zijn immers veel kinderlozen die maar wat graag kinderen zouden willen hebben en er ook heel wat aan doen om dat voor elkaar te krijgen.

Deze website is juist bedoeld voor die anderen: voor de kindervrije mensen, die niet geïnteresseerd zijn in vruchtbaarheidstechnieken, inseminatie en schattige baby’s, maar wel in sterilisatie, de pil en interessante volwassenen.

(Mocht u hier terecht gekomen zijn op zoek naar een site over onvrijwillige kinderloosheid, kijk dan eens bij Freya.)

86 thoughts on “Niet iedereen wil kinderen!

  1. Sophie Aerts

    Zeer juist, allemaal.

    Wij zijn pas getrouwd, en krijgen nu, zoals verwacht, regelmatig de vraag: “wanneer begin je eraan”? Ik word daar echt kwaad van.

    Ten eerste is het belachelijk dat je die vraag pas krijgt na het huwelijk. Alsof je onvruchtbaar bent voordat je getrouwd bent. Maar dat geheel ter zijde.

    Ten tweede impliceert de vraag “wanneer begin je eraan?” dat die mensen voor jou al hebben beslist dat je kinderen zal krijgen. Zij weten dus blijkbaar meer dan ikzelf. Wij zijn er nog niet uit. Als het aan mij ligt, komt er geen kind. Mijn man weet dat en is toch met mij getrouwd. Hij heeft wel een kinderwens maar legt zich erbij neer. Voor mij is dat wel moeilijk, ik zie hem doodgraag en wil hem gelukkig maken. Maar kinderen nemen zou een verkeerde keuze zijn.

    Ik hou van kinderen. Als ik met de kindjes van mijn nicht speel, amuseer ik me rot. Maar dat is ook te danken aan het feit dat de mama ze daarna weer mee naar huis neemt. Ik heb enkele jaren geleden ook een sterke kinderwens gehad, maar toen studeerde ik nog. Ik heb nog wel een kinderwens, gevoelsmatig dan. Maar rationeel gezien zou het nemen van kinderen een verkeerde keuze zijn. Ze beperken je vrijheid, ik worstel met een algemene angststoornis, er zijn al schandalig veel mensen op de wereld, en het milieu en onze maatschappij zijn zodanig de verkeerde kant aan het opgaan dat het gewoon onverantwoord is om nog kinderen te nemen. Mijn echtgenoot ziet dat anders.

    Een mooi compromis zou zijn om een kind te adopteren. Maar dat ziet hij dan weer niet zitten. Zo komen we er niet uit. En hoewel hij heeft ‘ingestemd’ met een kinderloos bestaan, blijft het toch een innerlijke strijd. Maar het is zoals je zegt: kinderen moet je voor jezelf nemen, niet voor iemand anders…

  2. Sophie No Kids

    Hai meneer /mevrouw

    dat ik geen kinderen heb, is de beste beslissing die ik ooit gemaakt heb.
    Ik vind dat de maatschappij teveel aandacht besteed aan die kleine mini terroristen die constant alle aandacht opeisen in de maatschappij.
    Mn ma zei altijd begin er niet aan want ze verpesten je leven en ze ontnemen je vrijheid.
    vriendschappen gaan de vernieling in omdat ze amper tijd hebben om naar je te luisteren.

    groetjes, Sophie

  3. Hanna Gillissen

    Dag,

    In ons magazine VROUW bespreken we regelmatig kind-gerelateerde onderwerpen, maar het lijkt ons goed om ook eens aandacht te besteden aan de andere kant: bewuste kinderloosheid.

    Ik ben daarom op zoek naar een vrouw (tussen de 30 en 45 ongeveer) die de duidelijke keuze ‘geen kinderen’ heeft gemaakt en daarover wil vertellen in ons magazine. Er worden ook mooie foto’s van haar gemaakt.

    Weet u misschien iemand? Hoor heel graag zsm, veel dank alvast!

    Hartelijke groet,

    Hanna Gillissen
    Verslaggever VROUW magazine

    E hgillissen@telegraaf.nl
    T +31 (0)88 8246242 Nieuw!
    M +31 (0)6 51187225

    Dagblad De Telegraaf | TMG Landelijke Media B.V.

    Basisweg 30, 1043 AP AMSTERDAM
    Postbus 670, 1000 AR AMSTERDAM

  4. Jos

    Hallo,

    Ik ben een student, jongen van 22 jaar, en ik weet al sinds dat ik heel jong ben dat ik nooit kinderen wil. ik hecht namelijk teveel waarde aan mijn vrije tijd, die ik wil besteden aan leuke dingen doen. daar hoort het vervullen van de levensbehoeften van iemand die dat zelf niet kan omdat die simpelweg te jong is alles zelf te kunnen niet bij. ik heb mijn toekomst altijd zo voor me gezien:

    goed betaalde parttime baan, met een vrouw van zelfde niveau met ook een parttime baan, zodat we samen heel veel doordeweekse middagen tijd en geld hebben om leuke/spannende dingen te doen, er op uit te gaan.
    met kinderen erbij wordt dat onmogelijk. of je neemt fulltime jobs zodat je er het geld voor hebt, waarna je er de tijd niet meer voor hebt ivm de kids, of je neemt alsnog parttime banen zodat je je kinderen optijd in bed kunt stoppen, waarna je de hele avond samen op de bank kan liggen bij gebrek aan geld er op uit te gaan na alle inentingen luiers schoolgeld verjaardagspartijtjes etc etc.

    maargoed al mijn redenen kindervrij te blijven terzijde, ik begin zo langzamerhand me af te vragen hoe je keuzegenoten kunt vinden. zo’n leuke levenspartner die dezelfde kijk op het leven heeft kom je natuurlijk niet zo 1 2 3 tegen. mss loop je er toevallig een keer langs, maar hoe herken je diegene.
    in dat soort opzichten snap ik hoe homoseksuelen zich vandaag de dag voelen: het is over het algemeen niet eng je voorkeuren openbaar te benoemen, maar in de praktijk toch eng iemand te versieren aangezien de procentuele kans iemand te vinden erg laag is.
    buiten beschouwing houdend hoe de situatie vroeger was en elders in de wereld nog steeds is hebben wij bewust kindervrije mensen het nog moeilijker dan homo’s, omdat zij van elkaar aan de buitenkant vaak kunnen zien of de ander vergelijkbare wensen heeft.

    daarom is mijn vraag bestaan er geen verenigingen/datingsites/clubs speciaal voor mensen die geen kinderen willen? net zoals er gaybars voor homo’s zijn, kindervrij bars voor singles die een partner zoeken die ze later niet hoeven teleur te stellen met hun afwijkende wensen.

  5. enitrebla

    Er zijn blijkbaar genoeg echte kinderhaters.
    Ik ben ook iemand die echt kinderen haat.
    Ik walg al als ik ze op een afstandje zie.

    Maar menigeen heeft dan meteen de opmerking: Waarom heb je dan een hekel aan kinderen? je bent zelf ook kind geweest,
    Ja nou en?? moet je dan verplicht die kutkinderen leuk vinden?
    Ben je dan verplicht ofzo om zo’n baby en zo’n kutkind schattig en lief te vinden??
    Ik ben verzot op dieren.
    Maar kinderen haat ik.
    So be it! Het is niet verplicht om kinderen maar gewoon leuk en lief te vinden.
    Maar helaas denken de meeste mensen daar echt anders over, blijkbaar.
    En dat vind ik in en in triest.

  6. J

    @Jos:
    Beetje late reactie, maar ik (ook ‘n man) heb precies hetzelfde gehad! Sinds m’n 16e, een beetje rond de leeftijd als je met je ouders “het” seks gesprek krijgt, riep ik al dat ik totaal geen interesse had in het hebben van kinderen. Nu, op m’n 35e heb ik die wens nog steeds niet. Zowel met een financiële blik, sociale blik en persoonlijke kijk op de zaken, kan ik geen enkel voordeel noemen wat een kind in mijn persoonlijke leven als echte verrijking zou gelden. Tuurlijk, een kindje/babytje is hartstikke lief en schattig, en m’n vrouw smelt als ik een babytje op m’n arm had (van een vriendin van ons).

    Maar ik ben ook weer érg blij als we weg gaan en ik de luiers niet hoef te verschonen. Of midden in de nacht wakker gejankt wordt. Of dat je het kind overal en nergens mee op sleeptouw moet nemen, óók als je gewoon een weekje met z’n tweeën weg wilt… ik vind als je kinderen neemt, dat je ze dan niet bij je (schoon)ouders moet neerzetten als je op vakantie wilt. Of de kosten die een kind met zich meebrengen. Eigenlijk, gewoon het stukje leven en vrijheid wat je opgeeft voor een kind. Ik kan daar zelf niet warm van worden. Is dat egoïstisch? Tuurlijk! Maar ‘t is een persoonlijke keuze. Ik vind het net zo egoïstisch als een stel wel kinderen neemt terwijl ze het niet fatsoenlijk kunnen opvoeden.

    Het “vinden” van mensen met dezelfde kijk op het hebben van kinderen; dat is een lastige. Ik geef er persoonlijk niet zo om omdat ik ‘t wel leuk vind om zo af en toe een kindje te zien. Ze zijn ten slotte ook lief en leuk (zolang ze niet huilen). 🙂 Maar echt veel mensen die van zichzelf zeker weten dat ze geen kinderen willen, die kom je niet heel vaak tegen… het is bijna een verwachting in een hoop culturen om “gewoon” kinderen te nemen, omdat het erbij lijkt te horen. M’n broers en hun partner(s) hebben ook totaal geen kinderwens bijvoorbeeld, maar de rest van de familie en vrienden wel. Probeer dan maar eens eensgezinden te vinden! 🙂

  7. Vrouw 35

    Heb een relatie van 8 jaar gehad, toenmalige vriend wou kinderen, maar ik had nog geen verlangen daarna. Het verlangen is ook nooit gekomen. Nu ben ik alweer een aantal jaar single en ik vind het wel prima zo. Het geeft me daarnaast veel rust dat ik geen vaart hoef te maken om een vriend te zoeken waar ik nog kinderen mee zou willen (tikken biologische klok, gelukkig tikt alleen mijn hart). Ik zie wel en leef gewoon een beetje van week tot week, doe m’n werk en leuke dingen. Hoe mijn leven er later uit ziet zie ik dan wel weer. Voor nu ben ik erg tevreden met mijn hond en ouders in de buurt. Het enige nadeel vind ik dat mensen het raar vinden dat ik geen vriend heb, heb ik een vriend vinden ze het weer raar dat ik geen kinderen heb. Zucht. Af en toe voel ik me anders dan anders in deze maatschappij. Zou leuk zijn als er een club of iets was voor mensen zoals wij die lekker leuke dingen doen.

  8. Nico van Dam

    Ik heb het beste met mijn kinderen voor en gun hen het best mogelijke denkbaar…, namelijk om niet geboren te hoeven worden in deze totaal verloederde, krankzinnige en overbevolkte wereld.

    Je zult het maar op je geweten hebben…: kinderen produceren en ze vervolgens als compleet losgeslagen elementen zonder enige opvoeding, respect of normbesef op de samenleving loslaten. Te walgelijk voor woorden, maar we zien het dagelijks om ons heen. En hun ouders zijn net zo: hondsbrutale lagere levensvormen, met hetzelfde gebrek aan opvoeding.

    Kinderen zijn slechts celwoekeringen. Net als hun veroorzakers.

    Wereldwijd komen er per dag circa 250.000 mensen bij. Netto welteverstaan! Dit aantal is het dagelijks geboorteoverschot. Dit is het verschil tussen alle geboortes en alle overlijdens op één enkele dag. Iedere dag weer opnieuw.

    Voorbeeld: Als er bij een willekeurige ramp tienduizend mensen omkomen vinden we dat (terecht) heel erg. Persoonlijk leed is altijd erg, voor alle betrokkenen en nabestaanden. Dat ontken ik geenszins. Maar voor de mensheid, als natuurverschijnsel bezien, maakt het niets uit: het betreft slechts de nettoproductie van één luttel uur.

    Hoe cru het ook klinkt, zelfs de tweede wereldoorlog kon niet voorkomen dat het wereldwijde aantal bewoners gedurende die tijd gewoon door bleef groeien, zij het in een iets minder rap tempo. Alle slachtoffers van de tweede wereldoorlog tussen 1939 en 1945 vertegenwoordigde in die tijd ongeveer de ‘mensproductie’ van iets meer dan een jaar. (Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Slachtoffers_in_de_Tweede_Wereldoorlog)
    Zelfs de tweede wereldoorlog beperkte de bevolkingsaanwas gedurende die periode dus slechts met zo’n 25 procent.
    (Nogmaals, ik wil hierbij absoluut niet voorbij gaan aan al het persoonlijke leed. Laat daarover geen misverstand bestaan. Ik bekijk de situatie slechts vanuit een ander, onderbelicht perspectief.)

    Conclusie: Van alle rampen die onze aarde zijn overkomen is de onstuitbare bevolkingsaanwas de meest gruwelijke en tevens de meest onderschatte ramp die ons aan het overkomen is.

    Nog een uitsmijter dan: In voorgaande eeuwen werd je begraven en had je eeuwige rust op de plek waar je begraven werd. Hoe gaat dat nu? De voorkeur wordt nu gegeven aan cremeren, zodat je na je dood zo min mogelijk ruimte inneemt. Wil je dat niet, dan kun je inderdaad nog begraven worden. De goedkoopste optie is drie hoog opgestapeld worden met wildvreemden in een algemeen graf. En na tien jaar moet je alsnog opzouten, want dan wordt je graf geruimd. Er zijn weliswaar andere mogelijkheden, maar die zijn zeker niet standaard en daar zullen je nabestaanden erg hun best voor moeten doen én diep voor in de buidel moeten tasten om dat te bewerkstelligen.
    Hoe overbevolkt wil je het hebben als zelfs voor onze doden geen respect en geen ruimte meer is.

    Dus nee, voor mij geen kinderen op deze wereld. Het is hun goed recht om niet geboren te hoeven worden. Dat is het beste dat je je niet geboren kinderen kunt wensen.

  9. regula

    hallo
    de onderscheiding kinderloos en kindervrij is leuk bedacht. daar ben ik ook al op gekomen. maar eerlijk gezegd pas ik nog in de een nog in de ander groep. ik wist lang niet zo duidelijk of ik wél kinderen wilde of niet. ik voelde dat ik me hierin zou kunnen aanpassen aan de behoeften van een partner. elke keer als ik op iemand verliefd werd, stelde ik me even voor wat voor kinderen we samen zouden krijgen en wat voor een vader hij zou zijn. voor mezelf wilde ik zeker geen kinderen voor ik me zelf volwassen voelde.
    toen ik met 40 op de leukste man ooit verliefd werd, zei hij, dat hij geen kinderen wil. oké dacht ik toen, dan niet, vind ik best. vanaf dat moment gaf ik in mijn hoofd vooral voorkeur aan den voordelen van geen kind hebben. en dat zijn een hoop! maar er is soms ook een piepklein stemmetje, dat iets van ‘eigenlijk jammer’ preveld. ik vind het belangrijk niet zomaar ‘zwijg!’ tegen dat stemmetje te roepen. het mag wel even vertellen wat er jammer aan is. meestal zijn dat dingen, die op een behoefde terug te bringen zijn die ik ook op een ander manier kan leven.
    om me heen zag ik vrouwen die soms wat moeilijker met het feit omgingen kinderloos/kindervrij te blijven. voor hen (maar ook voor diegenen, die volledig kindervrij zijn) besloot ik een website te crëeren, want er was nog geen website voor duitstalige mensen. en omdat ik zwitsers ben en sinds 10 jaar ook weer in zwitserland leef, moest het sowieso een duitstalige website zijn. ik vond het leuk, dat er al een nederlandse site bestaat en heb op mijn site en link naar jullie site gezet. misschien heeft iemand zin
    en keer bij mij binnen te kijken.

  10. regula

    oeps – dat is net iets te vroeg weggegaan – wilde mij woorden eigenlik graag nog herlezen. vooral omdat mijn nederlands niet meer zo goed is als het was. ik hoop dat jullie de grofste fouten eruit modereeren 🙂 bedankt

  11. Debby

    Ik begrijp volledig wat je bedoelt en denk er hetzelfde over. Gelukkig heb ik een heel goede relatie waarbij men partner er volledig ook zo over denkt.

  12. Susanne

    Hallo,

    Ik ben een vrouw van 36 en kindervrij. Ik deel graag mijn verhaal, omdat ik zelf eigenlijk weinig ander kindervrije mensen ken en het soms wel moeilijk heb gevonden om mijn eigen pad hierin te bewandelen. Wellicht hebben andere mensen dit ook en is het voor hen wel eens fijn om een herkenbaar verhaal te lezen.

    Toen ik 20 was dacht ik dat ik kinderen wilde. Ik had er werkelijk nog nooit over nagedacht hoe je leven er uit kon zien zonder kinderen. Daarna is langzaam het besef gekomen dat een leven met kinderen me niet zo aansprak. Ik woonde echter in een vrouwenhuis en daarin werd al best vaak iets gezegd over kinderen later. Om me los te maken van deze toekomstverwachting ben ik vrij hard gaan roepen dat ik geen kinderen wilde. Toen ik mijn huidige man ontmoette op mijn 24ste en hij heel duidelijk aangaf dat hij geen kinderen wilde, leek het voor anderen dus een uitgemaakte zaak. Terwijl de eerlijkheid gebied te zeggen dat ik daar toen nog wel eens aan twijfelde. Ik vond het moeilijk om dit met mijn familie of vrienden te delen, omdat iedereen nl een mening heeft en ik vooral ruimte nodig had om dit voor mezelf duidelijk te krijgen. Ik heb dit natuurlijk wel gedeeld met mijn man en hij gaf aan dat als ik heel graag kinderen wilde dat hij daar dan in mee zou gaan. Dit was natuurlijk lief van hem om te zeggen, maar maakte het voor mij trouwens niet makkelijker; want ik wist dat als ik kinderen wilde dat ik dan een man wilde die er “vol” voor zou gaan en niet één die als het moeilijk wordt roept “jij wilde kinderen, ik niet!”.
    Om wat ruimte te creëren voor mezelf heb ik tegen mezelf gezegd: “je weet het nu niet; geeft niet; je hebt nog wat tijd; beslis maar als je 32 bent.”

    En ik werd 32, 33,…. en zelfs afgelopen jaar twijfelde ik nog.
    Waar komt die twijfel toch vandaan? Ik ben een zorgzaam type. Ik vind het ook leuk om met kinderen te spelen, te kleuren, lezen, kleien of gek te doen. Ik ga dus ook vrij makkelijk met kinderen om en heb daar vaak plezier in.

    Maar duurt het contact langer dan 2 uur dan beginnen er allerlei andere zaken om de hoek te komen die me werkelijk waar enorm tegen staan. En ik vind het heel moeilijk om dat tegen iemand die een kind heeft te zeggen; ik wil hen niet kwetsen……. Maar al die prietpraat, de kinderspullen, de commercie (!!), de aandacht die een kind trekt (en vaak krijgt); vind ik echt super irritant!! (heb je wel eens op een kinderfeestje gestaan??? HORROR!!) Je kan nog geen 5 minuten fatsoenlijk gesprek voeren.

    Alle vrienden om me heen hebben kinderen gekregen en als ik dat van dichtbij meemaakte had ik een heel sterk gevoel dat ik dat leven NIET wilde. Veel jonge moeders gaan zo op in de zwangerschap, geboorte en het eerste prille leven dat ze werkelijk over niks anders kunnen praten. En ik vind het afschrikwekkend: zoveel bezig zijn met zorgen voor een kind, zorgen maken over een kind, de schuldcomplexen waar ouders mee worstelen (te weinig tijd aan de kinderen of te weinig tijd aan zichzelf besteden), alle oordelen waar je mee te maken krijgt (over de opvoeding, de tijd die je besteed -ratio kind, werk, vrienden etc-), de grootouders die geen maat weten te houden en constant op de stoep staan. En nu beschrijf ik de situatie dat je een gezond kind hebt. Want hoe ziet het leven eruit als je kind iets serieus mankeert??

    Ik wil geen kinderen, omdat ik denk dat ik niet gelukkig wordt van een leven met een kind. Ik vind dat leven niet interessant. Ik houd erg van cultuur, uit eten gaan, leuke dingen doen, reizen, boeken lezen, creatief bezig zijn, werk, andere mensen ontmoeten en hun verhalen horen etc etc. En ik wil hier geen minuut minder tijd aan spenderen dan ik nu doe.

    Uitgemaakte zaak dus? JA, maar soms kriebelt het; ik heb 10 maanden geleden een superleuk nichtje gekregen en daar ben ik nu al dol op! Zoals gezegd, ik zorg en speel nu eenmaal graag met kinderen. Ik hoop een leuke tante voor haar te worden.

    Ten slotte waarom ik het zo moeilijk vond om mijn eigen pad te vinden:
    Sinds mijn 26ste wordt ik als jonge vrouw gemiddeld 1 keer in de week geconfronteerd met deze levenskeuze. 10 jaar geleden maakten mensen regelmatig een terloopse opmerking met daarin de verwachting dat ik nog wel kinderen zal krijgen of vroegen ronduit of ik kinderen wilde. Toen vond ik dit lastiger (ik twijfelde wat meer) en was toen nog niet zo handig in antwoorden. Want hoe zeg je tegen iemand, waar een kind super belangrijk voor is, dat jij er werkelijks niks aan vind??? Ik wil de ander niet afwijzen en wil ook niet afgewezen worden. Bovendien wil je ook niet tegen een vreemde je hele verhaal vertellen; daar heb je vaak geen zin in. Ik vond het echter wel heel vervelend als ik in een twijfelfase zit. Sommige mensen hebben geen inlevingsvermogen en vinden dat ze echt van alles tegen je moeten zeggen zodat je niet “de fout van je leven” begaat.

    Nu vragen mensen vaak bij een eerste kennismaking of ik kinderen heb. Ook dit gebeurd wekelijks. Als ik dan “nee” zeg, worden ze onzeker. Je ziet ze denken: “oei, zou ze geen kinderen kunnen krijgen? Pijnlijk onderwerp…. “. Ik zeg dan meestal heel simpel: “ik wil geen kinderen”. Dan zie je ze denken: “gelukkig; niet pijnlijk……huh; geen kinderen??” Ik maak dan meestal een grapje: ” ik vind ze heel leuk, hoor! maar ben altijd blij na een middag om ze weer in te leveren bij hun ouders.”
    Deze modus werkt het beste: met de vraag “heb je kinderen?” wilden ze namelijk enkel een eenvoudig gesprekje voeren. Normaal is het antwoord namelijk “JA” en kletsen ze even over hoe ze heten, welke leeftijd het kind heeft, maken ze een grapje over de fase waar het kind in zit etc. Nu ze tegen alle verwachtingen in “NEE” als antwoord krijgen is het ineens een moeilijker gesprek. Met mijn antwoord “ik vind ze heel leuk, hoor! maar ben altijd blij na een middag om ze weer in te leveren bij hun ouders” houd ik het luchtig, wijs ik (hun) kinderen niet af en speel ik in op een gevoel dat ze allemaal als vermoeide ouders herkennen.

    Ach, je zal elkaar wel nooit helemaal begrijpen “kindervrijen” en “ouders”. Je staat simpelweg anders in het leven.

    Hartelijke groeten, Susanne

  13. Susanne

    p.s. Ik heb een paar hele goede vriendinnen die kinderen hebben en waar ik erg relaxt kindervrij kan zijn. Soms spreken we bij hen thuis af en soms lekker in een restaurant. We praten werkelijk over van alles: kinderen, relaties, ouders, politiek, werk, cultuur….. en melden elkaar wel eens: “ik twijfel of ik toch geen kind wil” of “ik heb het echt even helemaal gehad met dat mijn leven zo om de kinderen draait”.

  14. Patrick

    Hoi,
    Ik ben patrick ,40 jaar en bewust kindervrij. ik heb helemaal niets tegen kinderen, maar ik wil doen wat en wanneer ik wil zonder beperkt te worden door kinderen .Ik ga altijd buiten schoolvakantie op vakantie ,dat scheelt want de vakanties zijn stuk goedkoper en minder geschreeuw op de stranden. ik hou van lekker impulsief leven ,heerlijk. Toen ik mijn partner tegenkwam heb ik haar meteen verteld dat als ze kinderen wil, ze op zoek moet gaan naar een andere partner. Dat vond ze geen probleem aangezien zij haar carriere en ook bewegingsvrijheid belangrijker vind. Er zijn echt wel dames die ook zo denken hoor. wees hier gewoon open en eerlijk over,dan ben je vanaf het begin van deze discussie af.

  15. Hans

    Hallo,
    Ik sluit me aan bij de vraag van Jos, ‘bestaan er geen verenigingen/datingsites/clubs speciaal voor mensen die geen kinderen willen’.
    Mocht iemand hier een antwoord op weten, dan hoor ik het graag.
    In mijn (lees: ons) geval zouden wij graag meer contact willen hebben met stellen/echtparen die er ook bewust voor hebben gekozen om geen kinderen te hebben.
    We vallen in de categorie 30/40 jaar en zoeken naar leeftijdsgenoten.
    Op internet heb ik tot nu toe niets kunnen vinden.

  16. Eiyk

    Mee eens allen. Ik, vrouw 37, wil en heb, ook geen kinderen. Helaas is het wél zo, dat 95% vd mannen op deze leeftijd ze wél hebben..En dan zit je er igv een relatie als nóg aan vast..Dat vind ik enorm jammer.
    Als ik ze leuk had gevonden had ik ze zelf wel genomen. Wie zit er te wachten op die van een ánder??
    Maar als je dat uit dan ben je gelijk verketterd, spoor je niet, etc. Heel jammer. Ik vind kinderen nemen egoistisch. Er is niet 1 zinnig ander argument voor. Niemand zit erop te wachten. De wereld niet, kind zelf niet, alléén de ouders want die moesten zo nodig..
    Ik zie mezelf, óns, als Mens 2.0. De verbeterde versie. Niet gehinderd door dat soort onzinnige oerdriften. Zodat we ons met belangrijkere zaken kunnen bezig houden.

  17. Martine

    GELUKKIG Bewust kinderloos. Mijn grootste irritatie is de ouders van die kinderen. Alles verandert al bij de geboorte! Het kind staat te allen tijde in her teken van de belangstelling. Een gesprek over zaken die er wel toe doen is verleden tijd. Ik haat kinderen! Ze schreeuwen, zijn vies en eisen alle aandacht op en de maatschappij gaat hierin volledig mee… Nee heerlijk samen genieten met de 3 poezekinderen en lekker veel op vakantie en leuke dingen doen. Ik zeg NEE tegen kinderen!

  18. Ton

    Hallo allen,

    Leuk om een site gevonden te hebben waar mensen met een kindervrije levensstijl bij elkaar kunnen komen en ervaringen kunnen delen. Wat mij betreft mag deze site veel prominenter worden, zodat er meer mensen zoals wij bereikt kunnen worden.

    Ik ben zelf 30 jaar en sinds een jaar single. Mijn vorige relatie is uitgegaan onder andere vanwege het feit dat ik mijn toekomst anders zag (lees: kindervrij) dan zij. Sinds kort op zoek naar een nieuwe relatie, maar kom erachter (wat wellicht meer van jullie hebben ervaren) dat het moeilijk is als man om een leuke meid te vinden die hier hetzelfde over denkt. Naast het feit dat je elkaar leuk genoeg moet vinden voor een relatie, zoek je als man ook een kindervrije vrouw. Dit laatste is helaas vaak een stap te ver…

    Ik ben geen kinderhater, maar vind het leven prima met een leuke partner waar ik alles mee kan doen zonder verplichtingen van het ouderschap. Zoals iedereen zijn wij als kindervrijen ook gewoon op zoek naar de liefde van ons leven, helaas lijkt het vaak dat het hebben van een gezin belangrijker is dan het hebben van een goede relatie.

  19. deborah ligtenberg

    Voor een Libelle maak ik een productie waarvoor ik vrouwen interview over het moederschap. Ik wil hierin ook graag een vrouw aan het woord laten die geen kinderwens heeft. Het interview gaat over waarom je hiervoor kiest en met welke vooroordelen je te maken krijgt. Wil je meer weten of meewerken? Neem dan contact op met via deborahligtenberg@hotmail.com. Dank!

  20. Hedwig

    Mooi al die verhalen. Ook ik ben een kindervrije vrouw. Inmiddels 50. En ik wist als meisje van een jaar of 4 twee dingen al heel zeker. Ik zou niet gaan trouwen en ook geen kinderen krijgen. Dat gegeven is voor mij nooit een issue geweest. De omgeving dacht daar anders over. Zo kreeg ik vaak te horen dat ik egoïstisch zou zijn. Nu denk ik dat ik niet meer egoïstisch ben dan iemand die wel kinderen wil. Maar ook opmerkingen als…wacht maar tot je een serieuze relatie hebt, of wanneer je de biologische klok gaat voelen.
    Een mooi moment was, toen mijn 1ste nichtje geboren werd. De baby werd in mijn armen gedrukt en moeders ging eens uitgebreid zitten kijken wat er bij mij gebeuren zou. Nou niets meer dan dat ik na een paar tellen wel klaar was met babygepruttel en de kleine weer aan haar moeder gaf. Ik ben gek op mijn nichtjes en neefjes maar ben net zo gek op mijn kindvrije bestaan.
    Door al het commentaar en het moeten verantwoorden dacht ik soms echt wel…ben ik nu gek?
    Is er iets mis met mij dat ik die drang tot voortplanten niet voel? Ben ik wel een echte vrouw?
    Leuk he, hoe je omgeving je aan het twijfelen kan krijgen.
    Gelukkig is mijn mening over mijzelf altijd belangrijker gebleven en volg ik mijn gevoel en wensen die ik heb in mijn leven.
    Kinderen zijn als een heilig huisje in de maatschappij. Ik heb er geen enkel probleem mee om hier af en toe eens tegen aan te duwen. Maar dat is de rebel in mij :-).
    Ik haat kinderen niet, zeker niet. Vind het prachtige wezens die voor veel vrolijkheid kunnen zorgen en ook voor veel gedoe. Maar dat kunnen volwassenen ook.
    Mensen vragen mij wel eens hoe het voelt om niet die behoefte te hebben. Of hoe ik dat toch zo zeker kan weten. Dat is niet anders dan die oerdrang voelen om ze wel te willen, alleen dan andersom.

    Spijt heb ik nooit gehad en ik voel ook niet dat dit nog gaat komen.
    Voor mij is het een feit dat ik een andere rol in het leven heb dan mensen die kinderen krijgen en opvoeden.
    Soms is het wel lastig om het doel en de zin van mijn leven te vinden en vorm te geven, want laten we wel wezen, wanneer je kinderen op de wereld zet is dat in ieder geval een duidelijk doel. Kan dit zin geven aan jouw bestaan.
    Voor alle kindervrije mensen zal dit iets anders zijn.

    Het allerbelangrijkste is, dat ik niet zelf de behoefte voel om mij te verantwoorden. Ik ben die ik ben en dat is helemaal prima. Wil je wel kinderen dan is dat ook prima. Laten we elkaar wat meer accepteren in het anders zijn dan bevechten om ons gelijk te halen en onze eigen wereld kloppend te houden.

    Ik dans heerlijk kindervrij verder door het leven.

  21. filip

    Dit menselijke voortplanting is werkelijk het laatste taboe, iedereen weet van de overbevolking maar zelf willen de meesten liefst de uitzondering zijn die wel een nieuw mensje op de wereld mag zetten. Eén westers kind is nochtans verantwoordelijk voor een veelvoud van de vervuiling die kinderen elders op de wereld veroorzaken.
    De redenen waarom ouders voor kinderen kiezen zijn in de eerste plaats egoïstisch georiënteerd, zij hebben immers zin in een lief kindje om te knuffelen, zij willen iemand die er later op hun oude dag zal zijn om voor hen te zorgen.
    Niemand vraagt aan de aanstaande geborene of hij/zij wel zo graag geboren zou worden, er wordt gepaard en de biochemie zorgt er voor dat je negen maand later op deze wereld geboren wordt.

    Elke baby verlaat op een bepaald moment met afschuw de zorgeloze baarmoederlijk cocon en wordt tegen wil en dank ter wereld geworpen.
    Elk levend wezen gaat evenwel ook met de grootst mogelijke aversie heen eenmaal het moment daarvoor is aangebroken.
    We worden geboren en sterven dus tegen onze zin.

    Onze ouders zijn de scherprechters die ons blijkbaar onwetend maar onvermijdelijk tot der dood veroordelen.
    Hoe zinvoller, hoe gelukkiger, hoe volmaakter ons leven is, hoe erger we ons stervensmoment tegemoet zien.
    Het mag in de verwachting liggen dat geen enkel kind dat aan zijn liefhebbende ouders zal zeggen, het is immers het grootste en laatste echte taboe. Velen die het mensbeeld aanschouwen bedenken ongetwijfeld ook dat ze daar liever geen deel van hadden uitgemaakt als ze ooit maar de keuze hadden gehad.

    Kinderen op de wereld zetten is een daad van zelfzucht en eigenbelang van de kant van de ouders waarbij men er op gokt dat de nieuw verwekte mens blij tevreden zal zijn met dit initiatief.
    Wie van plan is kinderen te nemen zou dit alles wel eens mogen bedenken alvorens er aan te beginnen, beter is het om in dat geval geen extra nieuwe kinderen te laten geboren worden maar een adoptiekindje een goede opvoeding te schenken.

    Mensen zijn bewuste wezens die kunnen voorzien en beseffen dat ze eindig zijn, zij zijn daarmee de enige levensvorm op aarde die daartoe in staat is.
    Bij het denken alleen al over ons definitieve einde -dat dan nog dikwijls met veel lijden, verdriet en afzien gepaard gaat- van onszelf of een dierbare lopen de angstrillingen over ons heen.
    Met het sterven sterft ook ons menselijk bewustzijn. Aan alles wat daarna op deze wereld zal gebeuren zal de afgestorvene geen deel meer hebben. Je moet alles en iedereen aan zijn lot overlaten.

    De meest zorgeloze uren zijn die dewelke je lekker slapend doorbrengt in een warm zacht bed – onbewust van alle gebeurtenissen ter wereld. Het ontwaken in de tijdelijke wachtkamer voor de dood dat het leven uiteindelijk is, is daarbij telkens een ontnuchterend moment.
    Het niet geboren worden is een toestand die vergelijkbaar is met die onbewuste zorgeloze conditie die we in een diepe slaap meemaken. Heerlijk…

    Leven is kort proeven van alle emoties, gewaarwordingen, sensaties, en dies meer die alleen de levenden kunnen ervaren en die dan allemaal tezamen met je herinneringen, verwezenlijkingen en ideeën eigen aan het mens zijn moet afgeven – onverbiddelijk, er rest niets meer van het bewuste wezen dat je ooit was. De gruwelijke zinloosheid van dit macabere gebeuren is de ultieme wreedheid. Het is zo wreed omdat de mens weet en begrijpt wat de dood is en hoe onontkoombaar hij op ons afkomt.
    Het ultieme vergiftigde cadeau als het ware – hier, ik schenk je het leven , om als je het dan eenmaal hebt te moeten vaststellen dat het maar een vreselijke grap betreft. Het gegevene wordt je genadeloos terug ontstolen.
    De enige troost is de eerlijkheid ervan – geen mens ter wereld die er kan aan ontsnappen. Voor de dood bestaan er geen klassenverschillen, de dood is niet omkoopbaar.

    Het zou aangewezen zijn dat gezinsplanners beginnen te beseffen dat niet iedereen zo happy is met dit tijdelijk leven dat je ongevraagd toebedeeld wordt.
    De jonge leeftijd van de meeste ouders kan eventueel aangevoerd worden als excuus. Jongelingen worden in de mensmaatschappij zoveel mogelijk afgeschermd van de lelijkheid van de dood.
    Op het moment dat ze zelf stervelingen beginnen te verwekken kunnen ze dus onmogelijk beseffen wat ze aanrichten. De daaropvolgende vertedering die peuters en kleuters opwekken maakt hen blind voor de afschuwelijke gevolgen van hun ondoordachte daden.

    Verwek geen stervelingen meer… iedere geboorte wordt uiteindelijk tenietgedaan door de dood.
    Geboortes zijn de brenger van toekomstige smart en noodlot, men camoufleert ze met feestgedruis en leut. Het eindstation van iedere geboorte is desillusie en kwellende machteloosheid. Daarbij is de menselijke soort de gevaarlijkste parasiet voor de rest van het leven op de blauwe planeet…

    Mvg, Filip

  22. DINK International

    Hi, my company started a worldwide social network specifically designed for the childfree and I thought you may be interested in checking it out! It’s entirely free to join and use, but we require membership to help ensure both the privacy of our users and our content. The web address is: http://dinkinternational.com/

    The goal is to help childfree individuals from around the world find other like-minded individuals. On our site, you can create a profile, private message other members, join/post childfree events in your community, view and post in the childfree forums, view/post childfree articles and blogs, see a list of childfree hotels and restaurants around the world, and more! As a world traveler who has visited over 30 countries, I believe that people can find meaningful long-term friendships both locally and overseas. I especially think this is true in the childfree community, as many of us love to travel and have more flexibility/money to do so as we don’t have kids!

    You would be more than welcome to post about events related to your meetup group on our site with a link for people to join your meetup. It could be a great networking opportunity for both of us! I hope you don’t mind me messaging you about it, I won’t bother you again! Just trying to help spread the word 🙂

    Cheers!

  23. REH

    Ook ik ben heel blij de keuze te hebben gemaakt geen kids op deze verrotte aardkloot neer te zetten. Ook ik heb geen hekel aan kids in het algemeen, wel aan ouders die hun kids niet in het gareel kunnen houden. Ik ben het ook zo verschrikkelijk beu dat men altijd maar denkt dat kinderen krijgen vor een vrouw iets vanzelfsprekends is (ik ben geen broedmachine). ik ben 37 (vrouw) en heb al heel wat te horen gekregen. ik kan niet wachten tot ik 40 ben want ik hoop dat mensen dan stoppen met vragen wanneer we kinderen gaan krijgen. Ik heb een stiefzoon die we helaas nooit zien en een nichtje (12) die gemiddeld 2 dagen in de week bij ons is. Ze heeft bij ons haar eigen kamertje en heeft een sleutel zodat ze altijd kan en mag komen, maar ik wil om legio redenen geen kinderen voor mezelf. De maatschappij is aan het veranderen er komen steeds meer vrouwen die geen kids willen immers ze gaan jaren naar school, gaan studeren, vervolgens komen ze met diploma’s maar zonder ervaring op de arbeidsmarkt en tegen de tijd dat ze een beetje ervaring op hebben gedaan lopen ze met een dikke buik, gaan ze minder werken… doodzonde….maar ieder voor zich… leven en laten leven….ik kan zo nog uren doorgaan, maar dat zal ik jullie besparen… het is voor mij gewoon heel duidelijk dat ik geen leuker mens wordt als ik kinderen zou krijgen… integendeel juist en ik denk dat mijn huwelijk dat ook niet zou overleven….Ik pleit voor het meer bespreekbaar maken van een bewust kinderloos leven zonder dat daar nog een taboe op rust.

  24. Jennifer

    Ik ben een vrouw van 60 en wist als kind al dat ik nooit kinderen zou nemen.
    Heb er niets mee, geen hekel aan zolang ik er geen last van heb. Maar erger me al snel, met lawaai, vieze dingen ( luiers, plakvingers e.d. ), opdringen, kortom, wil ze liever niet in mijn directe omgeving. Heb ook nog geen seconde spijt gehad in mijn leven dat ik die keus heb gemaakt. Alhoewel ik soms ziek ben van de domme opmerkingen zoals; Je bent toch zelf ook kind geweest of wie moet er straks jouw billen wassen. Dooddoeners. Is dat om zichzelf een rad voor ogen te draaien??? Hoor ook vaak genoeg; Als ik alles van te voren had geweten was ik er ook nooit aan begonnen. Of; Jij hebt het goed bekeken, ben jaloers op je. Tja, zonde, berouw komt…..
    Heb liever met ouderen en dieren te maken. Bovendien lijkt mij dat de aarde al behoorlijk overvol is en het tijd gaat worden ( had allang moeten gebeuren) dat mensen eerst beter na denken waar ze mee bezig zijn. Daarom ben ik ook tegen IVF behandelingen. Er zijn ook nog kinderen in tehuizen, geef die dan een plek in je huis als je zo graag voor een kind wilt zorgen. En dan ook nog eerst hier uit tehuizen en niet uit het buitenland waar ik vaak mijn vraagtekens bij zet. B.v een kind met een gebrek hen je eerder dan een gezond kind. Nou sorry, dan zakt me de broek van af. Ook ben ik voor het opheffen van de kinderbijslag. Ik noem het zelf anders, maar dat laat ik aan uw fantasie over. Geef gratis onderwijs ( let wel; tot een bepaalde leeftijd) i.p.v.
    Daar heeft iedereen baat bij. En kan er geen misbruik van de ‘bijslag’ gemaakt worden. Want ja, ook dat hoor ik vaak genoeg; “Was de bijslag maar vast binnen, kan ik tenminste een nieuwe broek kopen.” Of
    “Dan kan de lening voor de (2e) auto afgelost worden.” Waar zonodig de kinderen mee gehaald en gebracht moeten worden, als de dames er tijd voor hebben en de grootouders er niet mee opgezadeld worden die geen nee durven zeggen.

  25. jade

    Goedendag,
    Voor mijn studie Journalistiek zoek ik een vrouw tussen de 35-45 jaar die een relatie heeft maar geen kinderen wil. Graag zou ik een kort interview met jou afnemen die niet wordt gepubliceerd. Voel je je aangesproken? Dan mag je mij mailen naar jade.sjoerd@gmail.com Mijn dank is groot!

  26. Anne

    Ik heb niet echt een hekel aan kinderen. Maar de hele wereld draait om kinderen, en dat vind ik redelijk irritant worden.
    Als er een evenement word gehouden of iets word het meeste voor kinderen gedaan. Wedstrijdje… voor kinderen. Prijs van dierenpark of attracties, kinderen onder de 12 altijd goedkoper. (snap ik dus niet, waarom niet voor volwassene goedkoper?) Sociaal media… ook kinderen ondanks dat facebook ze officieel niet mag toelaten. Youtube, ook kinderen. En de taal die ze hebben.. Pfff daardoor ga je gewoon kinderen haten! Totaal geen respect. Heb je pijn… kinderen krijgen pijnstilling met smaakje, waarom ik niet als ik daar om vraag? Is de mensheid dan zo verrot dat ze alleen aan kinderen kunnen denken, en niet aan volwassene. Een volwassene kan kleuren ook leuk vinden, of speurtochten enz.
    Er is vrijwel niks dat zonder kinderen kan. En dat ook nog een beetje leuk is en niet saai. Als je niet van feesten, kroeg en muziek houd blijft er niks meer over wat niet op kinderen is gericht.
    En ik vind een baby best schattig. En kinderen (peuters) soms ook leuk. Wil ook best gratis oppassen als dat moet. Maar er zitten hier in het dorp minimaal 4 speeltuintjes, 2 grasvelden om te voetballen, en een mini mini stukje voor de hond uit te kunnen laten. Waar uberhoud geen deurtje in zit, en nog kleiner is dan de tuin van me moeder en de weg er na toe heeft die al gepoept, dus dan is de keus makkelijk. Hop naar moeders toe. En waar spelen de kinderen.. in het parkje, of op de parkeerplaats! Ga dan ook met je kids naar de speeltuin in de buurt, kleine moeite of neem een tuin. Maar er is er geen een te vinden in het speeltuintje. En dat terwijl het er nog zoveel zijn.
    Leg dan een hondenspeeltuin neer ofzo. Alles draait om die kinderen, maar er zijn ook nog andere dingen. Waarom geen speeltuin voor honden? Zou ik leuk vinden als honden mens. Met tunnels, die stokken in de grond enz. Als je een kind neemt, krijg je geld, word gratis meeverzekerd. Waarom heeft de hond die luxe niet?

  27. Man34

    Ik heb geen kinderwens, nooit gehad.
    Voor mijn gevoel geniet ik 100 x meer van het leven dan een gezin of erger…. een alleenstaande ouder.
    Alle tijd voor mezelf en voor mijn vriendin, geen verplichtingen, geen verantwoording, geen geld uitgeven aan onderhoud van kinderen!
    We kunnen gaan en staan waar willen en wanneer het ons uitkomt! 🙂
    Vaak hoor ik de opmerking ”je bent er zeker nog niet aan toe” Daarop antwoord ik met een glimlach en vertel dat het er gelukkig ook nooit van zal komen. 😀
    Wanneer mensen door blijven zeuren, vraag ik of ze het vervelend vinden wanneer gelovigen mensen hun geloof proberen op te leggen en dat zij nu precies hetzelfde doen.
    Ik snap mensen met kinderen/ ik snap mensen met een kinderwens…. alleen zij snappen ons niet, hebben geen begrip voor onze keus.
    Iets waar ik me voorheen nogal aan kon ergeren, daar ben ik inmiddels mee gestopt, zonde van mijn energie.

    Vrijheid = Blijheid!

  28. angie

    Ik ben 42 en heel bewust kindervrij. Als ik diep spit in mijn herinneringen denk ik al van mijn 10e levensjaar zeker geweest te zijn dat ik geen kinderen wou. Daarbovenop had ik ouders die me heel regelmatig op de boezem drukten dat ik nooit kinderen moest nemen want me niets anders dan miserie op de hals ging halen en een oudere zus die een even grote hekel aan kinderen had dan mij. Hoe ouder ik werd hoe meer negatieve reacties daar op kwamen. Mensen kunnen nu éénmaal niet aanvaarden dat sommige mensen bewust geen kinderen willen en vooral niet dat we er een grondige hekel aan hebben. Ik vraag geen begrip want dat heb ik ook niet voor mensen met kinderen, enkel respect voor mijn keuze. Soms heb ik het gevoel dat ik minder begrepen ben dan een holibi, die net als ik ook niet voor zijn geaardheid heeft gekozen. Ik wil geen kinderen omdat ik ze gewoon HAAT. De aandacht die er reeds gaat naar dat ongeboren wicht en hun walgelijk dikke en onaantrekkelijke moeders, de geboorte van dat lelijk misvormd wezen dat iedereen snoezig blijkt te vinden en de vader en de moeder het verwijt maakt dat ze er op gelijken, die schelle stemmetjes die je oren doen suizen, dat luide gehuil dat strafbaar is voor gelijk wat volgens de wetgeving, de ouders die ieder gesprek stilleggen als hun huilebalk weer eens over iets de aandacht naar zich toe komt trekken, de uiterst belachelijke ouders wanneer ze in dat irritante kinderstemmetje op niveau van hun kind proberen te communiceren,… Ik HAAT ze, ik krijg koude rillingen als er een exemplaar in mijn buurt kom en hebben heimelijk zin om ze pijn te doen als niemand het zou zien, ik blijf ze hardnekkig negeren als een ervan zo stom is om zich tot mij te richten en heb medelijden met alle mensen die kinderen hebben. Ik heb meerdere relaties achter de rug waarbij ik telkens duidelijk maakte dat ik kindervrij wou blijven. Sommigen haakten af, anderen dachten me te kunnen veranderen en gelukkig deelden een aantal mijn idee over kinderen. Sinds een tweetal jaar heb ik een nieuwe relatie met een pracht van een kerel. Alleen… hij maakte drie fouten in zijn leven : een zoon en twee dochters… Ik maakte hem vooraf heel duidelijk hoe ik stond tegenover kinderen en hij begreep me zei hij. Maar wie kinderen wil kan ons nooit begrijpen. Als ik hem vraag om een voordeel van kinderen op te noemen, kan hij niets opnoemen en terecht. Ook al zijn zijn kinderen welopgevoed en braaf toch zorgen ze altijd voor miserie en verstoren ze vanalles. Lange tijd geleden zocht ik ook op internet naar een dergelijke site en overwoog ik een afdeling in België op te starten. Uiteindelijk uit schrik voor mijn omgeving deed ik het niet. Vandaag betreur ik het dat er na verloop van tijd nog maar zo weinig meer te vinden is over dit onderwerp en het nog steeds taboe is en we nog steeds geen plaats hebben in de maatschappij.

  29. René

    Ik moet absoluut niet denken aan kinderen.

    Ik kom net bij een vriendin vandaan met twee kleine meiden, in tijd van twee uur moet ze vijf keer naar boven om één huilend kind. dat gaat de hele nacht door en al drie jaar lang……… zo’n bezoekje is uitstekende anticonseptie

    Goddank is er anticonceptie want hobbyen is toch wel leuk………, ik zou het fijn vinden om een toffe meid te vinden die ik kan vertrouwen in dit standpunt. Twee relaties voorheen ben ik vooraf erg duidelijk geweest en liep op de klippen onder het mom “ik dacht je wel te kunnen veranderen”

    Ofwel, ben je een toffe meid ergens in de 30 die nog wat van de wereld wil zien en vette dingen wil doen zonder roosvicee, K3, zwitsal kinderdoekjes en oneindig zoetsappig gedoe……. (-:

    mijn naam is René en 33 jaar

    horstrene@hotmail.com

  30. Oktay Aslan

    Ik ben man 34j wil geen kinderen hebben ik wist het al heel lang dus ik heb vorige week vasectomie laten uitvoeren. Ik ben op zoek naar een vrouw die ook hetzelfde denkt. gewoon samen werken en veel op reis gaan dat is mijn visie.

    ben je een dame tussen 18-25 die geen kinderwens heeft? wil je kennismaken met mij?

  31. Marina

    Ik word me er steeds bewuster van dat ik geen kinderen wil…na jaren van zeggen dat ik het wel wil; dat ik niet eens dacht over dat het anders kon zijn.

    Ik zit nu in de beginfase (denk ik) dat je de voordelen gaat zien van geen kinderen hebben. Een van mijn redenen is ook dat ik vind dat je een kind hoe dan ook goed moet ondersteunen, emotioneel maar ook zeker financieel. Ik merk nu dat ik geld overhoud om dat ik alleen ben maar anders had ik alle stuivers bij elkaar moeten rapen om het kind goed te kunnen ondersteunen.

    Natuurlijk is het ook dat ik alleen ben, maar wie weet kom ik nog eens een andere vrouw tegen die ook niet perse kinderen wil, die ook van reizen houdt en mijn onregelmatig werken geen probleem vind want ook die dingen zijn lastig als je kinderen hebt

    Succes aan allen die worstelen met dit onderwerp, vergeet niet dat ik met je meevoel!

    Marina

  32. AP

    Ook ik (31) ben bewust kindervrij. Mijn vriend, met wie ik inmiddels 5 jaar samen ben, voelt ook geen behoefte aan kinderen. Ik vind het fascinerend te zien hoe de kinderen in mijn omgeving zich ontwikkelen, maar een kinderwens heb ik zelf nooit gevoeld. Dit ervaar ik in het geheel niet als gemis; het lijkt vooral iets te zijn wat andere mensen belangrijk vinden. Daarom vind ik het moeilijk als er emotioneel of met heftige veronderstellingen op wordt gereageerd.

    Vriendelijke groeten

  33. J. Cutters

    Wij mensen leven in een andere wereld dan vroeger. De aarde heeft niet meer de kracht om voor ons mensen te zorgen maar wij worden verantwoordelijk voor het voortbestaan van de aarde. De overbevolking maakt het lastiger om deze verantwoordelijkheid te dragen. Het hebben van kinderen is een excuus om je minder bewust te zijn van deze verantwoordelijkheid.

  34. Nora

    Wat een opluchting dat ik op deze site terecht ben gekomen. Ook zo iemand, vrouw, 31 jaar en wil absoluut geen kinderen. Herkenbaar wat jullie allemaal beschrijven. En heel jammer, dat wij, bewust kinderlozen, niet begrepen worden. Schijnbaar wordt er van je verlangt dat je kinderen moet nemen. En waarom eigenlijk? Kind nemen en door anderen laten opvoeden? Heel normaal tegenwoordig….daarnaast belemmert het je hele leven want je moet je hele leven op dat kind aanpassen. Mij niet gezien. Ik heb wel leukere dingen te doen. Zonde van het geld ook nog. Je leeft toch niet voor een ander? Ik niet althans. Ik word er al strontziek van wanneer ik rustig mijn boodschappen wil doen en een kind maakt het onmogelijk met zijn gekrijs. Schijtziek word ik ervan. Nee, mij niet gezien. Bestaan er geen clubs voor ons om tussen de normale mensen te komen?

  35. kinderhater

    al vanaf vrij jong wist ik dat ik absoluut geen kinderen wou. en dat begon ongeveer rond mijn 12e 13e jaar al eigenlijk. Toen begon ik mij verschrikkelijk te irriteren aan die kleine kutkinderen die constant tegen je poten lopen… al gauw kwam dat gejank en dat gegil er ook bij en al het andere wat kleine kinderen over zich hebben…. ik háát kleine kinderen! al heel erg lang en ik ben nu 34 bijna 35! Ik ben daarom heel erg blij dat ik mij in 2006 heb laten steriliseren! Maar blijkbaar mag je in deze maatschappij geen kinderen haten… want dan word er meteen aan je gevraagd waarom je ze dan haat en je krijgt meteen de opmerking naar je hoofd geslingerd: Je bent toch zelf ook klein geweest? Ja? Dus? Wat heeft dat er mee te maken met dat ik nu kinderen haat?
    Het enige wat ze doen is je leven verzieken en verpesten! Als je zo’n kind neemt, dan ontneem je eigenlijk alles van je eigen leven waar je van hield om te doen! Je verziekt en verpest je leven met een kind! maar ja, dat is mijn visie op het nemen van kinderen…. zo zie ik dat… Ik vind dat je helemaal niks hebt aan een kind. En dan moet je ook nog verplicht naar al die stomme kleuterfilms en programma’s kijken op tv omdat dat kutkind dat per se wil en omdat ie anders gaat janken en gillen als ie het niet mag… gadverdamme… maar het allerergste vind ik nog dat tegen je poten oplopen zodat je bijna omvalt. en dat gejank in het openbaar vervoer en supermarkten.

  36. Ad

    Kinderen, het is allemaal heel leuk en aardig, ik zag het aan mijn vader een hardwerkende zelfstandige ondernemer maar vaak laat en moe thuis.. Moeder een lieve vrouw, altijd maar sappelen en sloven. Op tijd het eten klaar zetten, wassen, kleren strijken, bedden opmaken, het huishouden was haar nog een zware klus met dat bedrijf aan huis er bij.. En al die zorgen om de financiën. Brrr. Ik heb die zorgen niet en leuke en aardige mensen om mij heen, plus een gezellige hond. Meer dan genoeg.

  37. Johan

    Kinderen. Ik kan er gewoon niet mee overweg. Veel te druk, te lawaaierig, vies, timeconsuming, duur en vrijheid ontnemend.
    Al van jongs af aan wist ik het, geen kinderen voor mij.
    En dit heb ik ook altijd gezegt. Maar ook altijd kreeg (en krijg) ik de opmerkingen ‘ow wacht maar over een paar jaar’, of ‘ach dat komt nog wel’, of tegenwoordig ‘wacht maar tot je vriendin ineens toch wil’.
    Om doodmoe van te worden!

    Gelukkig weet ikzelf heel goed dat ik het nooit zal willen en dat ook mijn vriendin het niet wil.
    Toen ik haar heb leren kennen heb ik dit onderwerp ook heel snel opgeworpen om er maar vanaf te zijn. Net als Patrick heb ik toen al aangegeven dat als zij daar anders in zat, we er beter niet mee door konden gaan. Maar gelukkig zat ze er net zo in.

    Dat laatste blijkt echter ook voor veel mensen moeilijk te geloven. Dus eerder genoemde opmerkingen hoor ik nog steeds met regelmaat. Zelfs van mensen die zelf kinderen hebben en aangeven dat ze daar niet weer voor zouden kiezen als ze het over konden doen. Ja die zijn er, een collega bij mn huidige baan en een oud collega bij mn vorige baan to name a few.

  38. Sandra

    Zo waar wat jullie allemaal zeggen! Ik voel me vaak echt een freak, ik voel me alsof ik me altijd moet verdedigen omdat ik geen kinderen wil, terwijl het voor alle anderen blijkbaar een vanzelfsprekendheid is. Misschien moeten ze zich eens afvragen waarom zij wel kinderen willen. Heb lang gedacht dat het probleem bij mij lag, dat er iets mis was met mij omdat ik niet wilde wat alle anderen blijkbaar willen, maar na een jaar nadenken, informatie opzoeken, argumenten voor mezelf op een rijtje zetten, ben ik eruit: geen kinderen voor mij (waarbij mensen me natuurlijk zeggen dat dat nog wel zal veranderen, want ik ben pas 31, year right). Ik zou het heel fijn vinden om eens live met een aantal kindervrije mensen te spreken. Iemand enig idee? Of kunnen we zelf iets opzetten?

  39. Susanne

    Beste website beheerder,

    Graag zou ik u willen vragen mijn achternaam “” te verwijderen van deze website in beide berichten door mij geplaatst op 26 juli 2015.
    Ik heb gemerkt dat mensen wel eens mijn naam googelen voordat ze me ooit hebben ontmoet en dit stuk dan meteen lezen. Het kindervrij zijn is voor mij echter een prive onderwerp.

    Alvast heel hartelijk dank!
    Met vriendelijke groet,
    Susanne

  40. EO

    Hoi allemaal!

    Voor een journalistiek vak zou ik graag een stuk schrijven over gewenste/bewuste/vrijwillige kinderloosheid (of zoals ik hier las kindervrijheid), maar ook over de taboe of eigenlijk meer de morale weerstand die er vanuit de maatschappij lijkt te zijn. Ik vroeg me af of mensen hier ervaringen bij hebben, of misschien wel een idee over waarom er vaak haast met verontwaardiging gereageerd wordt.

    Als het je leuk/interessant lijkt om mij te helpen (ik kan je na afloop het stuk toesturen), mail me dan op e.w.j.ouwehand@students.uu.nl

    Groetjes!

  41. Tjitske

    Het is allemaal erg herkenbaar wat ik hier lees! Vinden jullie het leuk om hierover mee te kletsen en/of ervaringen te delen? Klik dan op de link bij mijn naam en vind ons op Facebook. Deze (besloten!) facebookgroep is voor mensen die bewust geen kinderen willen. In deze groep maken we lol, helpen/steunen we elkaar, vinden we herkenning en hebben wij gewoon RESPECT voor elkaar… Bijna alles mag gedeeld en gevraagd worden. Anders dan in sommige andere groepen worden er geen haatdragende teksten geschreven. We zijn allen bewust kindvrij maar respecteren ook andere keuzes. Wees welkom!! Groetjes!

  42. Xander

    Ik heb respect voor mensen die goed weten wat ze wel en niet willen. En ik leef mee met diegenen die telkens weer opboksen tegen verwachtingen van familie of vrienden. Het is en blijft een eigen keuze, die iedereen hoort te accepteren.
    Het argument van overbevolking is echter totale onzin. Zie Gapminder. Zie statistieken. In Nederland dragen we met onze geboortecijfers niet bij aan de groei van de wereldbevolking. Dat gebeurt elders. En ook daar wordt het minder, naarmate de tijd vordert.

  43. Anonymous

    Hallo allemaal ik ben 55j. We zijn een koppel en ook bewust gekozen voor geen kinderen . Ik vind het heel erg gesteld met de kinderen van tegenwoordig ze vragen heel veel aandacht !!! Respect discipline is bij weinig te zien ook tegenover de ouders !!! . Ik vind het ook jammer dat er geen verenigingen zijn waar we is naar toe kunnen gaan.
    Groetjes

  44. Ingrid Groenen

    Hallo allemaal ik ben 55j. We zijn een koppel en ook bewust gekozen voor geen kinderen . Ik vind het heel erg gesteld met de kinderen van tegenwoordig ze vragen heel veel aandacht !!! Respect discipline is bij weinig te zien ook tegenover de ouders !!! En wij moeten meer belastingen betalen . Ik vind het ook jammer!! dat er geen verenigingen zijn waar we is naar toe kunnen gaan.
    Groetjes

  45. Mathilda

    ‘meestal tegen de tijd dat de realiteit dichterbijkomt’: Zo ben ik ook wakker geworden, in de zin van geen oogkleppen meer ophouden en ontkenning. Biologisch ben ik 100% kindervrij. Ben een vrouw van 34 jaar en trots op mezelf dat ik nooit kinderen van mezelf zal hebben en kinderen van wie dan ook nooit op bestelling zal plaatsen, zoals draagmoederschap, eicel- en spermadonatie, mixen met elkaar en etc. Ben tegen voortplanting in een negatieve bestaan. Vervloek mijn ouders iedere dag dat ze me in zo’n slechte wereld hebben gezet. Ik hoor de kinderachtige pestwoorden van mijn ouders van ‘nu weet je hoe het (de wereld) voelt’ opdraven in me gedachtes, bonus een hele leven attractiepark aarde. Wij worden geboren zonder dat we het willen, geen toestemming vooraf maar gewoon gedropt en aan je lot overgelaten. Diegene die het beter moeten weten… je ouders, spelen met vuur en dus met jouw tere leventje. Onintelligent en harteloos zijn mensen die kinderen maken wetende in welke hel je zit. Mensen kunnen o.a. pronken met hun (in menselijke perspectief) diploma, geld en rijkdom, maar ze missen zeker een hart en er zit een schroefje los in hun hersenen. Ruilmiddelen en goud/geld is weer een bewijs hoe wreed wij mensen zijn, dat we niet eens gratis alles met elkaar willen delen, zo veel hebzucht en wantrouw. En weer ten koste van de natuur/levensvormen, grondstoffen, leefgebieden etc. Je bent verplicht om met the game mee te doen, zo niet, bereid je op het dakloze bestaan en erger, is dus pure chantage. Ben ook vegan want waarom zou je een andere leven moeten eindigen zodat je wilt en moet bestaan? Slaat toch nergens op. Ik lijd liever honger en ga ten onder voor de juiste redenen, laat dieren (planten ook) toch met rust. Maar kannibalisme is wel een no go onder de mensheid, een taboe. We maken allemaal wetten aan zodat we elkaar niet pijn mogen doen in theorie dan, praktijk is weer anders. Dus wij mogen wel andere levensvormen pijn doen en hun leven ontnemen (geen straffen daarvoor) maar we janken als iemand ons wat wilt aandoen, dit een pure hypocrisie. We praten over de evolutie maar we zijn nog steeds wrede dieren die niet willen veranderen tegen de bouwstenen van de natuur die ons zo gevormd heeft. Nog steeds zijn we bewust en onbewust puppets van moeder aarde, een revolutie daartegen beginnen vraag me af of dit kan en of we dit ook willen. Want alles want je nu denkt, voelt en doet, dat is de ‘dna natuur’ en niet jezelf. Je pakt alleen wat uit die bouwstenen dna natuur en dat is het mensje die je nu bent. Daarmee doel ik op puppets. Iedere dag denk ik na of een opkomende stap positief of negatief is en probeer zo lief en aardig mogelijk te leven door/met mijn bouwsteen dna.

    Las onder de comments op deze pagina over het niet of wel nemen van andermans kinderen, daar sta ik wel weer voor open, wil kinderen helpen, zoals adoptie en pleegzorg, het zijn die kinderen hun schuld niet. Help ze de dag door, opvoeden op betere wijze, wijze lessen doorgeven en etc.
    Een relatie beginnen met iemand die bewust een kind op de wereld heeft gezet, daar heb ik soms mijn twijfels over, wel of niet. De twijfel is er alleen wanneer die desbetreffende persoon zijn oogkleppen nog steeds op heeft. Wijze lessen.

  46. Geert

    Een goede vriend van mij uit Griekenland motiveerde de keuze van hem en zijn vrouw om geen kinderen te krijgen kort en krachtig: “I give our planet a break.”
    Ik vind dat een hele krachtige motivatie en deze zin is inmiddels ook mijn korte krachtige antwoord geworden als mensen vragen waarom ik geen kinderen heb.
    Natuurlijk is de keuze om geen kinderen te krijgen meestal gebaseerd op meerdere redenen, maar voor mij gaf deze uiteindelijk de doorslag….naast het feit dat ik geniet van de vrijheid om in mijn vrije tijd tijd tijd te hebben voor mijn vrienden, mijn partner, mijn broer, mijn moeder en voor mezelf….veel te kunnen reizen en van de natuur te genieten zonder kids op sleeptouw en veel tijd voor mijn carriere te hebben.
    Fijn dat deze site er is en mooi om de verhalen van anderen te lezen, verhalen die in het dagelijks leven veel te weinig worden gehoord.

  47. Marion

    Wat een herkenning! Ik ben 59 en heb ook nooit kinderen gewild. Ik heb me weliswaar nooit gestoord aan mensen die dat niet begrepen. Het is MIJN leven nietwaar?
    Van mijn 28e tot 45e ben ik getrouwd geweest met een man die geen kinderen had en ze ook niet wilde. Dat kwam dus goed uit. Op mijn 47e leerde ik een man kennen die 2 dochters had van 17 en 22. De jongste woonde nog bij haar moeder thuis, de andere woonde samen. Dus dat vond ik geen probleem, het gaat mij voornamelijk om kleine kinderen.
    Ik las hier dat iemand na ca. 2 uur contact met kinderen zich gaat ergeren. Dat heb ik dus ook (met kleine kinderen). De kinderen van mijn man hebben inmiddels zelf kinderen gekregen en dat heeft mijn relatie met hen best wel veranderd. Want nadat ze kinderen kregen ging het alléén nog maar dáárover, waar we voorheen leuke gesprekken konden hebben. En natuurlijk hadden we wel eens de oppas en dat is best te doen voor een paar uur, maar daarna vliegt het me aan. Alles draait om zo’n kind en het eist constant je aandacht op. En ja, wij hebben ook honden, maar zoals iemand al schreef kun je die wegsturen als het je niet uitkomt, met een kind zal ik dat nooit doen. Maar het put je gewoon uit (geestelijk). Gelukkig heeft mijn man geen enkele behoefte om een “echte opa” te zijn. Hij heeft zijn eigen kinderen grootgebracht, maar wil niet ook zijn kleinkinderen steeds om zich heen hebben. Dus logeren e.d. vindt hij ook een crime, je kunt jezelf niet zijn in je eigen huis. Toch is hij een uiterst betrouwbare man en zijn kinderen kunnen altijd een beroep op hem doen, op wat voor vlak ook. Maar een dag met een kleinkind naar een pretpark vindt hij vreselijk, hij helpt ze liever bij een verbouwing 😉
    Ik voel me wel eens schuldig naar zijn dochters, want hun kinderen zien mij als “oma”, ook al ben ik dat (biologisch gezien) niet. Ik zal uit mezelf nooit iets met de kleinkinderen ondernemen (maar ja, mijn man dus ook niet). Maar ze hebben nog biologische oma’s die het helemaal geweldig vinden, dus ze komen niets tekort.
    Daarentegen hebben wij wel regelmatig de hond van één van zijn dochters te logeren, bij vakanties of calamiteiten. Maar we passen liever 3 weken op een hond als 1 dag op een kind.

    Nee, ik ben absoluut geen kinderhater. Vooral kinderen van een jaar of 2 – 3 zijn leuk (voor een paar uur). Maar ik heb nooit spijt gehad dat ik er niet voor heb gekozen.

    Teruglezend zou men kunnen denken dat ik egoïstisch of egocentrisch ben. Maar wij doen best veel voor anderen (al 10 jaar mantelzorg voor onze buurvrouw van 96 bijvoorbeeld), we helpen de kids bij verhuizingen en verbouwingen, we helpen cliënten van mijn man met verhuizingen en passen op hun huisdieren als ze op vakantie gaan, en zo kan ik nog wel even doorgaan). Maar wij hebben graag een rustig leven samen met onze honden.

    Fijn om het een keer van me af te kunnen schrijven!

    Met vriendelijke groet,

    Marion

  48. Charlotte Bakker

    Ik heb ook bewust voor en kindervrij leven gekozen. Ik was totaal niet bereid om mijn baan op te geven van fulltime naar parttime. En ik wilde niet in mijn bewegingsvrijheid beperkt worden. Ik zal geen mensen veroordelen diebze wel hebben maar ik zievsteeds meer davt veel ouders niet in staat zijn om hun kinderen een fatsoenlijke opvoeding met manieren mee te geven. Sommigen hadden er beter niet aan kunnen beginnen ook al klinkt dat erg cru. Daar naast speelt ook de thuissituatie en de verhouding met mijn ouders een grote rol. Ik had bv totaal geen band met mijn moeder en ook hadden mijn ouders zeer beslistbgeen goed huwelijk. Erbwas geen alcohol in het spel maar mijn vader had niks te vertellen, hij had een rot leven bij haar. Inmiddels leeft mijn vader niet meer, hij is in 2009 op 90 jarige leeftijd overleden. Mijn moeder is nu 88 met jaar en ook met mijn 2 zussen en aanhang heb ik het contact jaren geleden verbroken. Kortom ik ben dus geen liefhebber van kleine kinderen…

  49. het krijsparadijs

    Het krijsparadijs, zo noem ik ze.
    Ik ben een vrouw van 26 jaar, en ik hou van een vrij leven.
    En dan denken de mensen gelijk, ze is nog jong en wilt nog lekker vrij leven, “logisch”.
    Nee dat is het absoluut niet!
    Ik vind kinderen gewoon echt niet leuk, ik voel er niks bij en ik irriteer mij al heel snel aan ze.
    Ik vind ze ook helemaal niet schattig. Al zeg ik dat wel tegen andere om de boel te sussen omdat ze mij dan als de kinderhater zien.
    Haten vind ik een groot woord, en het vult je alleen maar met negatieve energie.
    Maar ik het dagenlijkse leven voel ik niks voor ze of bij ze.
    Ik vermeid zoveel mogenlijk plekken waar kinderen komen.
    Maar ik een supermarkt is het onvermijdelijk. Het is altijd weer fijn als de kindervakantie weer voorbij is.

    Maar ik voel het ook niet kriebelen, die rammelende eierstokken zullen bij mij nooit gaan rinkelen.
    Gelukkig staat mijn familie achter mijn besluit en begrijpen het ook.
    Binnenkort ga ik voor een novasure omdat ik erg last heb iedere maand van mijn ongesteldheid, iedere keer ben ik zwaar vermoeid en het beperkt mijn leven heel erg. Hierdoor is het ook niet meer mogenlijk om zwanger te worden.
    Dat geeft mij een heel fijn en gerust gevoel! Fijn om niet meer ongesteld te worden, en gerust omdat ik niet meer zwanger kan worden.

  50. Martina

    Gelukkig durven steeds meer vrouwen én mannen hardop te zeggen dat ze geen leven met kinderen voor zich zien. Wat is daar in hemelsnaam mis mee? Ik vind het een goede ontwikkeling dat iedereen beter nadenkt over een onomkeerbare beslissing die je hele verdere leven beïnvloedt. Dat lijkt mij beter dan achteraf spijt te hebben van je kinderen want die mensen zijn er ook. En juist zij willen nogal eens uithalen naar mensen die bewust niet kiezen voor kinderen omdat zij achteraf gezien ook liever een andere keuze hadden gemaakt. Laten we ophouden elkaar te veroordelen. Je ‘moet’ tenslotte geen kinderen krijgen. Het staat iedereen vrij en laten we daar met zijn allen blij om zijn.

  51. Loes

    Lieve mensen,

    Mijn naam is Loes, 25 jaar en vierdejaars student Film. Voor mijn afstudeerproject wil ik een documentaire maken over het dilemma van kinderen krijgen. Hiervoor ben ik op zoek naar mensen die mij hierbij zouden willen helpen! Man of vrouw, jong of oud, het maakt niet uit. Zelf ben ik een twijfelaar, mijn beeld van de wereld en de toekomst is niet erg rooskleurig, de wereld is al te overbevolkt, etc. Het gaat me om het ethische dilemma, het is niet dat ik kinderen niet leuk vind of dat ik geen moeder zou willen zijn. Met het maken van deze film wil ik dit thema onderzoeken en hiervoor zoek ik mensen die om soortgelijke redenen geen kinderen willen en die met mij in gesprek zouden willen gaan! Reageren kan via loes_korten@hotmail.com

    Met vriendelijke groet,

    Loes

  52. sejpmeinona

    Ik kan er kort over zijn:
    Het hebben van kinderen verpest en verziekt gewoon je hele leven.
    Je heb NIKS meer voor jezelf.
    Overal en altijd moeten die kutkinderen erbij zijn.
    Je zit er echt mee opgescheept.
    Plezier? HA dacht het niet!
    Vrijheid? Absoluut niet meer!
    Ik heb me laten steriliseren in 2006 en daar ben ik nog steeds trots op.
    Ik heb dieren, daar heb je tenminste echt wat aan.

  53. Gabriella

    Ik zou best wel eens willen daten met een man tussen 30 en 45 die ook geen kinderen wil. Ik hou van een vrij leven. Reizen, surfen, Zelf ontwikkeling. Het mooiste zou zijn als je de zelfde interesses hebt.
    Mocht je dit lezen en interesse hebben kun je een mailtje sturen gappiestyle@hotmail.com

  54. petronella

    Ik heb op mijn website http://www.levenzonderkinderen.nl een serie artikelen geschreven over het onderwerp bewust kindvrij. Waarom? Omdat ik het een worsteling vind om deze keuze helder te krijgen, me hier comfortabel bij te blijven voelen en daar bovenop nog eens de zingeving van dit alles te ervaren. Wat ik wel begrijp, is dat zingeving ook geen zekerheid is voor ouders met kinderen. Dat lijkt de eerste jaren misschien zo. Wat mijn ideaal zou zijn, is een samenleving waarin we allemaal meer verbonden zouden zijn met elkaar. Zodat de mensen die andere keuzes durven maken, meer geaccepteerd worden.

  55. Tamara

    Ik ben 44 en heb me op mijn 32e laten steriliseren, omdat ik koste wat kost wilde voorkomen ooit te worden opgezadeld met een koter. Vanaf mijn kindertijd weet ik al dat een gezin een hel is en dat je ten allen tijden moet voorkomen om erin terecht te komen. De pestende etterbakjes op school waren een bevestiging van wat ik al wist: Kinderen moet je uit je buurt houden.

    Ik heb nooit spijt gehad en heb gelukkig een relatie met een lieve man die zich ook niet zo nodig voort hoeft te planten. Ik begrijp ook echt niet dat mensen vrijwillig aan kinderen beginnen. Als ik in het weekend eens door de stad loop dan zie ik vooral ongelukkige gezinnetjes en verdenk ik de ouders ervan het te doen voor “later”, dat ze nu afzien, maar wel hun eigen bezoek gecreëerd hebben voor hun oude dag.

    Ik zag pas een vrouw chagerijnig een kinderwagen duwen met een man erbij die een dwarse peuter op z’n kop tegen zich aangeduwd had en op die manier toch nog probeerde te lopen. Was dit hun droom toen ze bedachten een gezinnetje te stichten?

    Ik ben blij dat ik in deze tijd leef en zelf kan beslissen of ik werp of niet.

  56. R dorman

    Mocht iemand interesse hebben, op de website reddit is er een sub-forum http://www.reddit.nl/r/childfree waar aardig wast activiteit is, leuke verhalen, tergende verhalen gaan dr de ronde.

    Dat gezegd ik hoor ook graag over instanties/ verenigingen oid voor kindervrije mensen. Ik en mijn vrouw zijn kindervrij. Als castratie in het zorgpakket zat had ik dat al gedaan ( naar mijn mening ook geen dom idee, kinderen kosten de maatschappij veel geld op vele fronten).

  57. David

    Wat een mooie en herkenbare verhalen!

    Man hier van 31. Op mijn 27ste heb ik mij laten steriliseren omdat ik al sinds dat ik zelf kind was weet dat ik geen kinderen wil.

    Qua persoon ben ik lichtelijk introvert en heb veel tijd voor mezelf nodig om ‘op te laden’. Daar komt bij dat bijna alles aan het ouder- en vaderschap mij niets lijkt. Veel hectiek, dingen doen waar je zelf geen zin in hebt, vermoeiend en wellicht slecht voor je relatie met je partner (weinig energie savonds = kortere lontjes?).

    Tussen mijn 20ste en 27ste kwam ik erachter dat het geen verplicht nummertje is om kinderen te krijgen (ik wou het zo als gezegd nooit maar ging er altijd vanuit dat het iets is wat je ‘gratis en voor niets’ cadeau krijgt bij het hebben van een lange relatie). In die periode kwam het idee van het ‘kindervrij’ zijn voor mij als een openbaring wat een enorm gevoel van vrijheid met zich meebracht (en nog steeds doet!). Ik was in die tijd daarom ook erg militant mijn standpunt aan het verdedigen tegenover de ‘wacht maar tot je…’ – mensen.

    Maart 2013 heb ik letterlijk de ‘knoop doorgehakt’ in de vorm van een volledig door de FBTO vergoedde (onder het kopje ‘gezinsplanning’ – hoe ironisch) vasectomie. Mijn toemalige vriendin en nu vrouw is vanuit Italië teruggevlogen om bij mij te zijn dat weekend wat ik erg lief vind. Na de vasectomie kwam er een gevoel van rust over me. Het is geregeld. Klaar. Ik hoef niet bang te zijn voor ongewenste zwangerschappen en verdedig mezelf niet meer tegenover mensen die mijn standpunt niet begrijpen; ik begrijp hun namelijk ook niet, maar gun ze in ieder geval het respect wat ze als mens verdienen. Ik vind het erg belangrijk om zoveel mogelijk respectvol met mensen om te gaan, zo ook met kinderen. Ik heb geen hekel aan kids en hoewel het gros me niet zo ligt (te druk, teveel vragen etc) probeer ik altijd goed met ze om te gaan (hoewel ik ze merk ik wel veelal vermijd). Ik denk altijd ‘ergens loopt misschien het timide jongetje tussen wat ik zelf vroeger was’.

    Hoewel ik in eerste instantie geen kinderen wil vanuit persoonlijke overwegingen, heeft het kindervrije leven als neveneffect dat je anders naar veel dingen gaat kijken. Zo ben ik zelf filosofisch gezien niet zo optimistisch over de mens als geheel of over het leven an sich (ik ben het grotendeels eens met het Antinatalisme). Op de vraag wat er egoïstistischer is: wel of geen kinderen nemen, antwoord ik dan ook: ‘het is allebei egoïstisch, maar je kunt je beter afvragen wat er ethischer is. De ene keuze heeft namelijk enkel invloed op jezelf en met de andere creëer je een compleet nieuw leventje (wat daar niet om gevraagd heeft). Nu voel ik me niet verheven boven mensen die ‘die andere keuze’ hebben gemaakt, we doen allemaal wat we denken wat ‘juist’ is, wie zal zaggen wat er uiteindelijk waarheid is (of er wel zoiets als waarheid bestaat).

    Het belangrijkste voor mij was dat ik mijn eigen gevoel heb gevolgd en nu ondanks dat het schijnbaar de ‘minder populaire’ keuze is, mijn eigen pad bewandel en gelukkig ben!

    Bedankt voor het lezen en volg je hart!

  58. Coleen

    Ik ben een 26-jarige vrouw en weet al sinds mijn 15de dat ik nooit kinderen wil vanwege verschillende redenen. Binnen enkele weken laat ik me dan ook steriliseren. Hoewel ik heel erg achter mijn keuze sta en me er niet voor schaam dit onderwerp te bespreken, vind ik het heel vervelend om te leven in een maatschappij waarin kinderen krijgen de norm is. En je je moet verantwoorden voor het ontbreken van een kinderwens, want je bent toch een vrouw dus hoe kan dat dan. Op het werk wil ik niet vertellen waarom ik geopereerd zal worden. Men zal het niet begrijpen en ik ben bang dat deze operatie als overbodig wordt bekeken omdat ik hier zelf voor kies, en het werk het dus niet zal aanvaarden als een wettige afwezigheid (ondanks een doktersbriefje). Ik zou willen dat mensen mijn redenen beter zouden begrijpen, omdat zij echt wel gebaseerd zijn op goede argumenten. Natuurlijk moet niet iedereen mijn mening delen maar ik zou graag mensen rondom me hebben die me snappen en er hetzelfde over denken. Hopelijk kan ik hier mijn ei kwijt!

  59. Coleen

    @Jos: Denk je er de dag van vandaag nog steeds zo over? Ik snap namelijk heel erg goed wat je bedoeld. Ik werk ook bewust parttime zodat ik toch genoeg geld verdien om comfortabel te leven maar ook om leuke dingen te kunnen gaan doen. We zijn beiden 26 jaar, vind het wel interessant om een mannelijke leeftijdsgenoot hierover te horen.

  60. Anne-Marie v.d. Heuvel

    Heel verhelderend om dit allemaal te lezen. Je denkt altijd dat je de enige persoon bent die geen kinderen wil. Ik zie nu dat ik veel lotgenoten heb. Gelukkig!!!

  61. k1ndervrij Post author

    Beste Susanne,
    Onze excuses, dit heeft veel te lang geduurd! De achternaam is verwijderd, ook uit dit laatste comment.
    MVGR,
    Kindervrij

  62. Annemiek

    Ik ben een vrouw van 61 jaar. Ik heb geen kinderen. Ik heb ze bewust nooit willen krijgen. Als ik me geen zorgen hoefde te maken voor de aarde, dan zou ik ze misschien wel hebben willen krijgen. Nu komen er zoveel mensen dat er straks te weinig eten voor iedereen zal zijn. Bovendien gaan we nu ook al merken dat er steeds meer rampen veroorzaakt worden door ons toedoen. Ik ben blij dat ik die keuze heb kunnen maken.

  63. Hugo

    Een feest der herkenning is deze site! Ik ben Hugo 41 jaar en ben getrouwd met een man, dus bij ons vragen ze niet wanneer er kinderen komen. Ik ben heel blij dat ik geen kinderen heb. Altijd maar zorgen moeten maken om je kinderen en de dat je op het schoolplein moet wachten tussen vaders en moeders. Dat is ons nu bespaard gebleven. En ook de zorg dat je hebt of je kind niet verongelukt…..want wat je niet hebt kun je ook niet verliezen! En je kan heerlijk je eigen tijd indelen en uitslapen en gaan en staan waar je wil zonder dat je oppas hoeft te regelen! Ik voel me echt gezegend dat ik geen kinderen heb!

  64. Sofie

    Leuke site, mooie herkenbare verhalen! Ik ben 37 en heb ook nooit ‘het moedergevoel’ gehad. Ik heb ook totaal geen zin om mijn druk leven gevuld met reizen, avontuur en hobbies voor kinderen op te geven. Ik heb ook veel tijd nodig voor mezelf en het hebben van kinderen lijken me daarom ook erg verstikkend. Gelukkig denkt mijn vriend daar ook hetzelfde over. Ik heb inzake mijn kindervrij zijn al verschillende commentaren gekregen zoals:
    ‘Je zal er nog spijt van krijgen!’,
    ‘Je bent de ware nog niet tegen gekomen.’,
    ‘Je weet niet wat je mist!’,
    ‘Wat is er anders in het leven?
    ‘Wil je niets van jezelf achterlaten?’
    ‘Wie gaat er voor je zorgen als je oud bent?’

    Het moeilijkste vind ik echter dat men je leven als kindervrije niet echt serieus neemt. Alsof je geen volwassene, geen volledige vrouw, bent. Ik heb een leven vol activiteiten maar als ik daarover eens iets vertel aan mensen met kinderen wordt er door sommigen nooit echt geluisterd alsof mijn leven niet ‘echt’ is. Of als ik eens een bepaald probleem heb en daarover vertel aan mensen met kinderen krijg ik soms als commentaar ‘Wat weet jij nou over problemen, jij hebt geen kinderen!’ Ik vind dit erg frustrerend allemaal…

  65. Noa

    Hallo allemaal,

    Mijn naam is Noa, vierdejaars student sociologie aan de Universiteit van Amsterdam. Zelf ben ik 23 jaar en heb ik nog geen idee of ik kinderen wil. Wel merk ik dat er in mijn omgeving al enorm veel over wordt gepraat en dat de meeste mensen om mij heen verwachten dat ik op een dag kinderen zal krijgen. Ik vind het een enorm interessant onderwerp en ik vind dan ook dat het meer aandacht verdiend. Daarom heb ik besloten om voor mijn scriptie onderzoek te doen naar kindervrije vrouwen die de bewuste keuze hebben gemaakt zonder kinderen door het leven te gaan. Hoe wordt er omgegaan met de keuze en hoe reageert de omgeving hierop? Vind je ook dat het onderwerp meer aandacht verdiend en lijkt het je leuk en interessant om een keertje met mij over deze keuze te praten? Reageren kan door een mailtje te sturen naar: noa-koch@hotmail.com.

    Alvast heel erg bedankt en ik hoop van jullie te horen!
    Met vriendelijke groet,
    Noa

  66. weekblad Margriet, Ymke van Zwoll

    Hoi,

    sorry dat ik zomaar de mailbox kom binnenstromen, maar ik ben als journalist voor het tijdschrift Margriet naar 2 vrouwen (40+) die willen vertellen waarom zij bewust kinderloos zijn.
    Het worden integere, positieve verhalen, voorzien van foto, en als vanzelfsprekend mag het verhaal eerst door de geïnterviewde gelezen worden alvorens ik het naar de redactie stuur.
    Zouden jullie mij kunnen helpen bij mijn zoektocht?
    ik hoop het!

    vriendelijke groeten Ymke van Zwoll

  67. Klaas-Jan

    Hallo allemaal.
    Ik weet niet of ik nog mag reageren hier hoor(en anders wordt mijn verhaal maar verwijderd. Geen probleem. )
    Om te beginnen ben ik heel blij om te lezen dat er hier heel veel mensen zijn die hun verhaal kwijt willen/ en kunnen over het feit dat ze geen kinderen willen om wat voor reden dan ook.
    Heel herkenbaar voor mij.
    Ik ben een man van 37 jaar en ook ik heb geen kinderwens. Ben absoluut geen kinderhater, dat zeker niet. Maar ik wil ze zelf absoluut niet omdat het gewoon niet bij mij past. Ze vragen aandacht, ze kosten heel veel geld, je hebt je leven lang een verantwoordelijkheid te dragen en je wordt beperkt in je vrijheid..Dus ik heb het er gewoon niet voor over. Dan hoor je wel eens van ja, maar een kind is het allermooiste wat er bestaat ..wat als je spijt krijgt? Dan antwoord ik meestal:” Je zult maar kind(eren) hebben en dan spijt krijgen..(smile)
    ..nou moet je die verontwaardigde blikken zien.
    het is mijn leven en ik doe daar mee waar ik me prettig bij voel.
    ik wil ook geen partner die kinderen heeft.
    (Dan zou ik er net zo goed zelf ook wel aan kunnen beginnen..)
    Voor mij is het lastig om een leuke partner te vinden van rond mijn leeftijd die er hetzelfde over denkt. Zou het leuk vinden om te daten met een leuke vrouw leeftijd 28-42 jaar omgeving Friesland zonder kinderen of kinderwens. Graag MBO niveau of alleen middelbare school opleiding zou leuk zijn.
    Lijkt het je leuk, mail dan naar Dijkstra.k1981@gmail.com
    groetjes!

  68. Klaas-Jan

    Hallo allemaal.

    Hier nog iemand die niks met kinderen heeft.
    Ben absoluut geen kinderhater. Zeker niet.
    Vrienden, kennissen en familie hebben ze ook.
    Prima, hun goed recht. maar ik wil zelf absoluut niet gebonden zijn aan kinderen(of kinderen van mijn toekomstige partner, die kind(eren) heeft uit een vorige relatie..Daar ben ik heel stellig in.
    Ben een man van 37 (single, en bewust kinderloos)
    Kinderen vragen veel aandacht, kosten heel veel geld, je hebt je leven lang een verantwoordelijkheid te dragen en je wordt beperkt in je vrijheid.
    Dat heb ik er niet voor over. Hoewel ik Altijd met de gedachte heb gelopen van het perfecte plaatje: Later ga ik trouwen, een goede baan, een leuk huis en ik krijg een gezin..dat was mijn ideaal beeld. Nou na jaren van veel over nadenken en overpeinzen ben ik er achter dat ik daar absoluut niet gelukkig van word en mijn leven anders in wil richten.
    Soms hoor ik wel eens van mensen, wat nou als je spijt krijgt?
    Dan lach ik ze meestal weg. “Je zult maar kinderen hebben gekregen en dan spijt krijgen..”
    nou, moet je die blikken zien vertrekken..gelijk met de grond gelijkgemaakt. Heerlijk…
    Het zou me leuk lijken om een leuke date te vinden met een leuke vrouw omgeving Friesland, leeftijd 27-42 jaar, liefst( MBO of lager opgeleid mag)
    Die net als ik geen kinderen heeft en ze ook niet wil.
    Geïnteresseerd? Stuur dan even een mailtje naar Dijkstra.k1981@gmail.com
    En wie weet komt er een leuk contact uit.

    Groetjes van Klaas-Jan

  69. Saar

    Interessant om de verschillende beweegredenen te lezen. Ik ben zelf pedagoog en gek op kinderen. Maar ook op mijn vrijheid, onbevangen acties, reizen, nieuwe dingen uitproberen. Daarbij komt vooral dat ik gevoelsmatig geen enorme behoefte heb om zelf een kind te hebben. Ergens dacht ik altijd dat het gevoel wel een keer zou komen, maar ik ben nu 36 en zie een leven met daarin 24/7 de zorg voor een kind niet voor me. Dus ik geniet van de kids van vrienden en op m´n werk en boek vervolgens in alle rust weer een paar weekendjes weg naar bijzondere oorden of fiets last minute naar de bios of bowlingbaan 🙂

  70. Jolien

    Hoi, ik ben een vrouw van 42 jaar en ik heb een goede keuze gemaakt in mijn leven: geen kinderen. The best choice ever!!!
    Alles in het leven draait om keuzes. Wil je een hond? Prima. Maar je moet hem wel iedere dag 3 keer of vaker uitlaten. Wil je een groot landhuis met zoveel hectare grond? Nice, maar je moet wel alles onderhouden. Wil je een kind? Top, maar je moet er wel je leven lang(!!!) voor zorgen.
    Als het je teveel wordt verkoop je je grote huis, breng je je hond naar het asiel. Maar een kind?????
    Soms worden ouders onterecht boos op hun kind, krijgt het een pak slaag etc. Wat ik nu ga zeggen is nogal heftig: Maar wat ik de grootste kindermishandeling ever vind is een kind nemen terwijl je hier niet volledig achter staat. Stel: ik twijfel toch (ja dat gebeurt) en denk na lang wikken en wegen voor en tegens: ik wil toch moeder worden! Goed. Dan heb ik een kind en dan? Dan sta ik er uiteindelijk toch niet achter. Want dat deed ik al niet. Ik voed het wel op, zorg ervoor, doe vanalles om het gelukkig te maken. Maar: toch blijft het gevoel knagen van: eigenlijk wil ik dit niet. Ik mis mijn vrijheid, mijn rust. Dan komt die twijfel dus opnieuw maar dan andersom. Heb ik wel de juiste keuze gemaakt om een kind te krijgen? Er van af willen kan dan niet meer want het kind is er al. NO WAY BACK!!!
    En dan? Ondanks alle inspanningen in opvoeding, aandacht ja, zelfs heel heel veel liefde!!!, voelt het kind haar en haar en haarfijn aan dat jij niet gelukkig ben met hem of haar. En is jouw kind dan zelf gelukkig met die wetenschap of twijfel? Ook al zeg je het iedere dag dat je van hem of haar houdt vol liefde. Je kind voelt dat het niet zo is.
    Ik vind het diep en diep triest en stuitend om te horen dat er mensen zijn die mee hebben moeten maken dat (een van) hun ouder(s) hem of haar niet wenste. Dat vind ik de aller aller ergste vorm van kindermishandeling die er bestaat. Nog erger dan een kind die bont en blauw is geslagen of opgesloten in een hete auto zoals vandaag met 34 graden buiten.
    En dat wil ik mijn (nu en dus eeuwig) ongeboren kind NIET aandoen.
    Daarnaast heb ik een enorme aversie tegen traditionele gebeurtenissen en burgerlijkheid.
    Voorbeeld: de hele week werken, kinderen brengen en halen, zaterdag kinderen naar de voetbal, boodschappen, helpen met huiswerk, huishouden. ‘savonds uitgeteld in bed vallen. Na 2 uur slaap wakker gebruld worden en dat de hele nacht door. Om op zondag nog meer uitgeput om 7 uur het ontbijt te maken. Schelle kinderstemmen pijnigen je oren en vermoeide hoofd. Om dan nog het wekelijkse verplichte nummertje bij opa en oma te draaien met al krijsende kids omdat eentje de blauwe viltstift niet van haar broertje mocht lenen.
    Dan is het weekend om. Kinderen liggen eindelijk met een lege maag (want niet willen eten) op bed en worden hopelijk even niet wakker omdat je met (eigen)liefde een Temazepam door hun Danoontje had geprakt (nee, beter dat ik geen kinderen heb). Zodat het hele verhaal zich weer van begin af aan kan herhalen. Week na week, maand na maand, jaar na jaar (naarmate ouder grotere zorgen), je verdere leven lang.
    Ben je dan gelukkig?
    Oh je krijgt er zoveel voor terug! Vieze poepluiers, gekrijs, gejank, slapeloze nachten, kapotte spullen, schulden en een volledige beperking van je vrijheid.
    Het vader- en moederschap is bedoeld voor mensen die voor de volle 100% achter eigen kinderen en gezinsleven staan.
    Iedereen (vooral in een land als Nederland) is vrij om keuzes te maken.
    En de juiste keuze heb ik goed gemaakt: voor mij geen kinderen! Ik heb mijn vrijheid en kan en mag gaan en staan waar ik wil. Als ik vanavond besluit om 4 maanden te gaan wandelen in Noorwegen dan kan dat!

  71. Jolien

    Nog een aanvulling om de commentaren van anderen van: je bent toch zelf ook kind geweest? Ja, dat klopt. Ik heb inderdaad de leeftijden 0 tot en met 18 doorgemaakt. Maar WAS en VOELDE ik mij ook een kind???
    Nee. Ik was serieus en tot en met en tot het saaie af voorbeeldig meisje. Tot mijn grote ergernis werd ik al door de kleuterjuf richting poppenhoek geloodst omdat ik niet speelde. Ik zat en puzzelde veel. Maar echt spelen? Nee. Niet echt. Ik had wel vriendjes en vriendinnetjes maar het aller en aller liefste praatte ik met volwassenen. Ouders, ooms en tantes, buren. En het allerbeste kon ik nog opschieten met mijn (50 jaar oudere) piano docent.

  72. Julia

    Hallo allen!
    Heel fijn en mooi om te lezen al deze verhalen en zo lastig ook hoe er nog altijd zo’n taboe heerst op het kindervrij zijn. Ik denk er zelf ook zo over: geen kinderen voor mij als je anders de vrijheid kunt hebben en daarnaast een carrière goed kunt opbouwen.
    Omdat er echter nog veel taboes heersen over dit onderwerp, ben ik op zoek naar vrouwen tussen de 20 en 40 in de omgeving van Leeuwarden, die samen met mij een voorstelling zouden willen maken over dit onderwerp. Uiteindelijk gaan we in een theater spelen en wil ik zo veel mogelijk gegadigden uitnodigen om dit onderwerp bespreekbaarder te maken! Het gaat niet om spelervaring, maar om jullie verhalen die jullie zullen vertolken in een voorstelling. Geïnteresseerd? Mail of bel voor meer informatie!
    Met vriendelijke groeten,
    Julia, juliavanzoelen@hotmail.com , 0620241375

  73. Just me

    Wat fijn om te zien dat over dit onderwerp een forum bestaat en wat een herkenning in sommige reacties.

    Zelf heb ik er ook bewust voor gekozen om geen moeder te worden.
    De beroemde ” tikkende klok” hoor ik niet.
    Wel ben ik (deels voor mijn beroep) schrijfster en illustrator van kinderboeken.
    Het is ook absoluut niet zo dat ik kinderen en baby’s niet leuk vindt. Het is altijd gezellig als vrienden met hun gezin op bezoek komen en we doen graag leuke dingen.
    Wel denk ik dat moederschap veel verder gaat dan het leuk vinden van kinderen. Het is een grote verantwoording, niet iets wat je wel even tussendoor doet en het is fijn om te horen dat meer mensen hier van tevoren bewust over nadenken. Ik vind (vooral in het belang van het kindje) dat je er alleen voor moet gaan als je er 100% achter staat.

  74. Birgit Meeuwsen-Spoon

    Graag wil ik meedenken over overbevolking en een eventuele, duurzame oplossing voor de toekomst van kinderen die nog wél bewust verwekt zijn.

  75. Peter

    Ik ben een 45 jarige Belg en heb ook geen kinderwens. Eigenlijk heb ik die nooit gehad en vind ik het nu persoonlijk te laat om er nog aan te beginnen.
    1 scheiding na 15 jaar samen waarvan 5 jaar getrouwd en 1 heel recent stukgelopen relatie van 4 jaar heb ik er aan over gehouden. In deze laatste relatie heb ik heel hard getwijfeld maar telkens kwam ik uit bij hetzelfde antwoord; er hoeven geen kinderen in mijn leven te zijn om gelukkig te kunnen zijn.
    Ik ben zeker geen kinderhater maar ik heb niks met kinderen. Kinderen hebben zorgt voor een enorme verantwoordelijkheid gedurende 20 à 25 jaar en bij uitbreiding je hele leven. Het begint met enkele jaren slapeloze nachten. Daarna heb je de peuter- en kleutertijd waarin ze constant je volledige aandacht opeisen. Dan worden ze puber en heb je dan weer andere zorgen. En voor ze het huis uit zijn moet je hopen dat ze een geschikte partner vinden wat in de wereld waarin we leven geen evidentie is. Er gaat ook een flink stuk uit je budget naar kinderen. Je hebt vrijwel geen vrijheid meer. In een gezin kom je als man meestal op de 2e plaats. Je moet 24/7 beschikbaar zijn. Kortom, je leidt een leven volledig in functie van de kinderen en daar heb ik geen zin in.
    Wat heel moeilijk is als je bewust kiest voor een kindervrij leven is om een partner te vinden die net zo denkt. Ik ben in ieder geval in de leeftijdscategorie van 30 tot 40 nooit zo iemand tegen gekomen. Ofwel hebben ze al kinderen, ofwel als ze nog iets jonger zijn, willen ze er nog.
    Per toeval ben ik op deze site terecht gekomen. In België bestaan dit soort sites niet eens.
    Ik vind het prettig dat ik hier mijn mening es kwijt kan.
    Mijn wens is om straks mijn leven te kunnen delen met iemand die op dezelfde manier wil genieten als ik.
    Suggesties waar ik deze mensen kan vinden zijn altijd welkom.

  76. Birgit Meeuwsen-Spoon

    Lotgenoten, bondgenoten, gelijkgestemden, geïnteresseerden:
    Geen kinderen krijgen overkwam mij eerlijk gezegd, bij nader inzien: blij toe. Vandaag ben ik 41, getrouwd met mijn man (61) die twee dochters heeft uit een eerder huwelijk, de oudste dochter schonk mij een kleinkind zonder dat ik zelf kinderen heb: ik ben zogenaamd bonus-oma.
    Echter, in een tijd van overbevolking en klimaatverandering vraag ik me niet meer af of ik kinderen wilde, maar of de kinderen míj willen, dankbaar zouden zijn geweest voor de wereld waarin ik hun zou neerzetten, of ze zichzelf niet teveel zouden gaan voelen tussen 8 miljard anderen, ‘t is toch ellebogenwerk tegenwoordig, voor jou tien anderen?
    In mijn eigen pubertijd zei ik tegen mijn moeder: “Ik houd nu al zoveel van mijn ongeboren kind, dat het er niet komt”. Meer kon ik deze wereld niet bieden cq ontnemen, intussen geniet ik van het leven dat ook mij uit liefde is geschonken! Hoewel ik dol ben op kinderen en ook inzie dat de jeugd de toekomst is, ben ik absoluut voor iedere vorm van geboortebeperking wereldwijd: kinderen krijgen is géén voorwaarde om gelukkig te zijn.
    Liefs, Birgit.

  77. Eline Maarse

    Ik zoek voor een podcast van een grote krant een leuke vrouw die bewust kindervrij is. Kunnen jullie me hieraan helpen?
    Groet Eline Maarse

  78. STEFANIE

    Ik ben nu 42.En ik ben nog niet echt een man tegen gekomen waarbij t klikt.Financieel gezien sta ik er niet goed voor Ik leef van een uitkering.Ik ben zelf een persoon die veel waarde hecht aan vrijheid.Vriendschappen benauwen me ook vaak.Toch zie ik om mij heen dat de meeste mensen kinderen hebben.Maar ik snap het niet goed.Er zijn toch echt wel nadelen aan t krijgen van kinderen.Er is veel overbevolking.De wereld is niet altijd een leuke plek om te zijn.Mensen spelen vaak spelletjes met elkaar.Toch voel ik me een vreemde eend in de bijt.Veel andere van mijn leeftijd hebben ze wel.Maar je zit er wel 18 jaar aan vast.En kosten veel geld en je moet gedeelte van je vrijheid opgeven.

  79. Hugo

    Ik ben getrouwd met een man, dus ik krijg gelukkig geen vragen m.b.t. kinderen.
    Ik ben echt heel blij dat ik geen kinderen heb. Slapeloze nachten en de kinderen naar sportclubjes brengen en sinterklaasvieren en kerstvieren met kinderen blijven mij gelukkig bespaard. Ook de zorgen die een kind met zich meebrengt of hij of zij geen ongeluk krijgt blijft me gespaard. Ik ervaar weinig stress zo in het leven en daar ben ik heel dankbaar voor!

  80. Chi

    Ik heb ook geen knderen . Ik mis het ook niet maar ik heb echte duivelse buren vooral jonge vrouwen en heel asociaal maken en leven om babies te maken. geen eten vreten toch alleen babies maken hun aso genen doorgegeven generaties op generatie hun zijn erg pesterig gedragen zich als flimsterren als ik wat zeg dan discrimineer ik Hun begin woord baby eind woord ook babiies en ze zijn heel brutaal.en hatelijk. Denken de wereld is van hun en pesten mij daarmee. Ik werd word zelfs depressief door deze enge vrouwen gedrag heel erg ziekelijk en gestoord pesterig doen hun. Ik ben blij dat ik er over kan schrijven. Gelukkig ben ik niet de enige. Vreselijke dat mensen zo gemeen vooral vrouwen elkaar kunnen pesten. Gelukkig kan ik erover schrijven.

  81. TheInvisibleMan

    Interessant, dat vind ik het. Op zijn minst. Wij Homo Sapiens zijn gemaakt om ons voort te planten. Dat zit heel diep gebakken in ons DNA.

    Die voorgeprogrammeerde drang naar een afstammeling, of meerdere zelfs, fascineert mij enorm.
    Niet zozeer de bedoeling hiervan, die begrijp ik wel.
    Het was ooit zo ongeveer onze enige bezigheid, zorgen voor nageslacht, buiten het zoeken naar eten. Dat nageslacht kon ons dan na een jaar of 6/7 helpen met het vangen van een maaltijd. En zo ging het voort.

    Tegenwoordig, zo’n 6000 jaar later, hebben we supermarkten van een hectare groot, thuisbezorgd.nl en kun je een traiteur aan huis bestellen.
    Nog steeds planten we ons als oermensen voort, zei het met wat meer comfort. Met de 7-zitter op cruisecontrol naar de Zweedse bouwpakettenboer om de blauwe kamer voor nieuwe aanwinst Daan of Levi uit te zoeken. Hej!

    Koppeltje na koppeltje volgt het steeds weer repeterende lot.

    Een date, een relatie, een eerste woning, een paar stoere verre reisjes maken die goed klinken in de oren van de vrienden en hatsa voor je het weet is daar weer een Luca, Tess of Emma. Zet dat principe op repeat (dat staat het al) en onze aardbol slipt langzaam dicht met vinexwijken, overbevolking en daarmee samenhangend een vrij riante (te hoge) CO2 uitstoot.
    Een kind op de wereld zetten is nu eenmaal slecht voor het milieu, ik kan er niets meer van maken.

    We zijn geëvolueerd, 6000 jaar van ontwikkelingen zijn gepasseerd. De mens ansich is doorontwikkeld, maar ook de wereld om ons heen (of het leven beter is geworden is een andere discussie)

    We zijn mentaal niet zomaar een beetje ontwikkeld in al die tijd, we hebben ongelooflijk veel kennis en kunde gevormd, dat is niet voor te stellen.

    Met dat in gedachte vind ik het moeilijk voor te stellen dat we ons nog steeds zo massaal voortplanten. De aarde is inmiddels vol genoeg, dat weet iedereen.

    We zijn in een vicieuze cirkel beland. We maken als mensheid een bende van onze o zo mooie aardbol.
    Als je kijkt hoe het er aan toe gaat, dan zou je er acuut medelijden mee moeten krijgen.
    Vervolgens hebben we steeds meer mensen nodig om de schade die we zelf veroorzaken weer te beperken.
    Maar die laatstgenoemde mensen zorgen ook weer voor vervuiling en zo is de cirkel rond.

    We zijn onze planeet aan het mishandelen, de natuur bezwijkt onder de druk van ons egoïsme en zou veel beter af zijn zonder ons. Dit laatste is een taboe en zul je zelden horen of lezen. Wij vinden onze eigen mensheid veel te belangrijk, maar wat doen wij nu eigenlijk terug voor al dat moois dat de aarde ons geeft?

    Het is lastig te begrijpen dat we als mensheid na die 1000-en jaren van ontwikkeling nog steeds niet in staat zijn om niet altijd maar toe te geven aan die ingebakken drang tot voortplanten.

    Kunnen we zelf niet nuchter nadenken of ons gewoonweg niet losweken van de geprogrammeerde drang tot voortplanting? Willen we niet of kunnen we niet? Is het sociale druk? Wordt het gezinsleven mooier gemaakt dan het is? Vervelen we ons als stel? Is bewust geen kinderen krijgen een taboe of wellicht in sommige kringen zelfs verboden?

    Natuurlijk kan ik mij er heel soms wel een klein beetje iets bij voorstellen dat er af en toe een stelletje begint te werken aan kloontjes. Ze hebben elkaar weinig meer te vertellen en opa en oma zijn wel erg aan het pushen. Ook zijn er wat vriendinnen van de vrouw mateloos enthousiast over hun eigen kroost, juist, gedeelde smart is immers halve smart en je wil ook niet uit de vriendengroep vallen, dan bezwijk je, natuurlijk.

    Geboortebeperking is ook weer zo wat, China draait het gedeeltelijk terug en het gaat wel wat ver om dat te bepalen voor je volk.

    Het gaat mij meer om de gedachte erachter. Die probeer ik te doorgronden. Hoe maken we de keuze? Zijn we echt zo egoïstisch? Kijken we voornamelijk naar onze eigen doelen? Vergeten we de wereld buiten die van onszelf?

    Kinderen op deze aardbol zetten is veel breder dan je eigen wereld, je vriendengroep, ouders of vinexwijkgenoten (of jaren 30 woonwijk) het gaat zo veel verder dan dat.
    Laten we stoppen met ons zelf als uitgangspunt te nemen.

    Er zijn trouwens gigantisch veel kansloze (wees)kinderen wereldwijd die snakken naar een warm en veilig gezin. Achtergelaten in de goot, verloren en verlaten. Ik ken (jammer genoeg) best een hoop ouders, maar geen eentje met een adoptiekind. Waarom niet?

    Willen we nu een gezin óf ons gewoonweg voortplanten?

    De serie True Detective is een fantastische dramaserie over 2 rechercheurs in Amerika. Één van de 2 heeft heerlijk diepgaande uitspraken, zoals:

    “I think the honorable thing for our species to do is deny our programming, stop reproducing. Walk hand in hand into extinction one last midnight”

    Dat is een uitspraak om wellicht niet letterlijk te nemen, maar wel eentje om over na te denken.
    Doe dat eens.

  82. John

    Met bezoek gehad van zus met twee kleine kinderen en ja hoor, weer ziek. Ik word altijd ziek als er kinderen op bezoek zijn geweest.

  83. Suzana

    Hallo iedereen,

    Mijn naam is Suzana, 26 jaar, en ik ben een tweedejaars studente ‘Trend Research and Concept Creation in Lifestyle’. Voor een project, zou ik graag wat meer informatie willen over mensen die ervoor kiezen om kindvrij door het leven te gaan en welke problemen zij onvervinden wanneer zij die keuze maken.

    Ik heb dit onderwerp gekozen omdat ik zelf heel erg twijfel en graag met gelijkgestemden in contact wil komen. Alle verhalen zijn welkom!

    Mocht je willen helpen, dan mag je me mailen op het volgende e-mailadres: suzana.joao95@gmail.com.

    Alvast bedankt!

    Met vriendelijke groet,

    Suzana

  84. SN

    kinderloos is de beste keuze.
    – geen geluid overlast
    – minder carbon footprint
    – financiële stabiliteit
    – gezonder sociale leven
    – meer tijd voor familie en vrienden
    – meer tijd om andermans te helpen
    – beter voor mentale gezondheid

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *